αντέχω να μου λείπεις, πατρίδα...

"...ακόμη μία μέρα, ακόμη ένα βράδυ..."

(Σπαρτολούλουδα και ίριδες, Μάης .15)

...έχοντας αυτά τα δυο στον κήπο μου, ανθισμένα μοσχοβολιστά σπαρτολούλουδα και κατακίτρινες ίριδες, από τον τόπο που γεννήθηκα, αντέχω να μου λείπεις, πατρίδα...

********************************

και:             

 "Ακόμα μία μέρα, ακόμα ένα βράδυ, 

θα μείνω μοναχή μου στου πάρκου το σκοτάδι..."

 Έτσι άρχιζε το "Γελωτοποιός από ...Σόϊ..." , το μουσικόδραμα που παίζαμε στην αίθουσα της Αρχιεπισκοπής, το 1988 (!), μια πρωτιά για τα λογοτεχνικά-ποιητικά δρώμενα της Ομογένειας, με συμμετοχή τραγούδι και πιάνο από τις δύο κόρες μας, Όλγα και Τζόυ...

- Καλό είναι να ....θυμάται κανείς εκείνα που πέρασαν, μου είπε μια φίλη του τότε που έχει μετακομίσει στην Φλόριδα...

και σκέφτηκα να σας δώσω μια μικρή γεύση από τις δραστηριότητες του ...τότε!

Δύσκολο το 15θήμερο, Φίλες και Φίλοι μου, μαζί με τα 

"του κήπου τα σκαλίσματα..."

Ας είναι... Υλικό; πολύ! Χρόνος δεν υπάρχει, αφού ανάμεσα στα πολλά, σκέφτηκα να ετοιμάσω μια συλλογή, 

έστω για να υπάρχουν "καθαρογραμμένα"

τα "αγκάθια του νου και της καρδιάς"...

Προς το παρόν, Καλή σας Κυριακή.

Πάντα με την αγάπη μου,

Υιώτα

Αναρτήθηκε από την Αστοριανή στις 4:23 μ.μ.