Νεράκι! Αέρα!

Αχ!
Η μάννα μου ήταν πλύστρα.
Τυχαίο;
Δε νομίζω.
Φτουράει πιο γρήγορα στο χέρι.
Κουράζεσαι, ναι.
Είναι τόσο αθόρυβο το καινούργιο πλυντήριο (χάλασε κι αυτό, αυτές τις μέρες), δε θέλω να το ζορίσω, μόλις γνωριστήκαμε!

Είπα, διάλλειμα.
Πιάνω καρέκλα και τσιγάρο!
Η τι βι έλεγε: Λένε για μένα!
Κι ήθελα να πάω στο Φέις, να ζητήσω απ' την πατρίδα, λίγο ενέργεια...
Δεν προλαβαίνω.
Είχα σε χιόνι, όλο δικό μου!

¨ενα μαξιλάρι, για κάθε όνειρο, καλό!
Στην υγειά μας, με νεράκι!