Μείωση πληθυσμού κάτω των 50 ετών στη δεκαετία 2001-’11
Με βάση την κατά ομάδες
ηλικιών κατανομή του πληθυσμού της απογραφής του 2011 και τα αντίστοιχα
στοιχεία της απογραφής του 2001, καθώς και εκείνα των γεννήσεων την
50ετία 1951-2001 σε σχέση με την 50ετία 1961-2011 (όλα από τη βάση
δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, της ΕΛΣΤΑΤ), εξετάζουμε στο
άρθρο αυτό τη μείωση του πληθυσμού της χώρας στην ομάδα ηλικιών κάτω των
50 ετών καθώς και την αύξηση σε εκείνη των 50 και άνω ετών και τις πολύ
δυσμενείς συνέπειες για το μέλλον της χώρας μας που έχουν οι δύο αυτές
εξελίξεις στη ηλικιακή δομή του πληθυσμού της.
Τα σχετικά στοιχεία δίνονται στον πίνακα. Ο πίνακας χωρίζεται σε δύο μέρη.
Στις δύο πρώτες στήλες του πρώτου μέρους δίνεται ο μόνιμος πληθυσμός της χώρας το 2001 και το 2011 στις μεγάλες ομάδες πληθυσμού 0-49 ετών και 50 ετών και άνω.
Στην 3η στήλη δίνεται η διαφορά τους το 2011 σε σχέση με το 2001.
Στις στήλες του δεύτερου μέρους του πίνακα δίνεται το σύνολο των γεννήσεων την 50ετία 1951-2000 (έτη στα οποία γεννήθηκε ο πληθυσμός ηλικίας 0-49 ετών το 2001) και εκείνης 1961-2010 (έτη στα οποία γεννήθηκε ο πληθυσμός της ίδιας ομάδας ηλικιών το 2011) και η διαφορά τους.
Από το πρώτο μέρος του πίνακα φαίνεται ότι η ομάδα ηλικιών 0-49 το 2011 ήταν μειωμένη κατά 529.000 σε σχέση με την αντίστοιχη ομάδα πληθυσμού το 2001.
Η πολύ μεγάλη αυτή μείωση οφείλεται, όπως φαίνεται από το δεύτερο μέρος του πίνακα, στην κατά 443.000 ή κατά 84% μείωση των γεννήσεων την 50ετ ία 1961-2010 σε σχέση με εκείνη των ετών 1951-2000.
Η μείωση αυτή ξεκίνησε τη δεκαετία του ’70 και κορυφώθηκε τη δεκαετία του ‘80.
Οι γεννήσεις από 1.532.000 τη δεκαετία του 1971-1980 μειώθηκαν σε 1.098.000 τη δεκαετία του 2001-2010.
Η υπόλοιπη κατά 86.000 μείωση της ομάδας ηλικιών 0-49 ετών οφείλεται κατά ένα μέρος σε εκείνους που δεν απογράφτηκαν το 2011 και κατά το υπόλοιπο στη μετανάστευση νέων.
Ταυτόχρονα, λόγω γήρανσης, ο πληθυσμός 50 ετών και άνω το 2011 ήταν αυξημένος πάνω από 400.000 σε σχέση με τον αντίστοιχο πληθυσμό το 2001.
Η μείωση της ομάδας ηλικιών του πληθυσμού 0-49 ετών κατά πάνω από 500.000 αποτελεί μια πολύ μεγάλη απώλεια για τη χώρα μας, διότι από τη μια μεριά μειώνει τον αριθμό των γεννήσεων τα επόμενα χρόνια και από την άλλη στερεί το εργατικό δυναμικό της από τον αριθμό αυτό του πιο δυναμικού τμήματος του πληθυσμού καθώς και από εκείνους που θα γεννιούνταν από αυτούς, αν δεν υπήρχε η μείωσή τους.
Η αύξηση εξάλλου της ομάδας ηλικιών 50 ετών και άνω αυξάνει τη μέση ηλικία του πληθυσμού και τον αριθμό των συνταξιούχων με συνέπεια την ανάγκη αύξησης των δαπανών για τις συντάξεις και την ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψή τους.
Με δεδομένο ότι τα ασφαλιστικά ταμεία, λόγω των μέτρων των μνημονίων (δηλαδή του διαβόητου PSI), έχουν ουσιαστικά χρεοκοπήσει, η αύξηση των δαπανών αυτών θα επιδεινώσει το ήδη δυσεπίλυτο ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας (βλέπε και τα ρεπορτάζ για το θέμα αυτό στις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές μας).
Ο συνδυασμός της μεγάλης μείωσης του πληθυσμού ηλικίας κάτω των 50 ετών και επίσης μεγάλης αύξησης των 50 ετών και άνω μειώνει τις αναπτυξιακές δυνατότητες και προοπτικές της χώρας μας, όπως έχουν αποδείξει παλαιότερες και πρόσφατες σχετικές μελέτες για πολλές χώρες του κόσμου (βλέπε και σχετική έκθεση του ΟΟΣΑ).
Οι δυσμενείς αυτές εξελίξεις του δημογραφικού, δηλαδή του υπ’ αριθμόν 1 εθνικού μας προβλήματος, άφησαν παγερά αδιάφορες όλες τις μέχρι το 2009 κυβερνήσεις. Και αυτό παρά το γεγονός ότι ήδη από το 1993 υπήρχε το ομόφωνο σχετικό πόρισμα της Βουλής για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος, στο οποίο προτείνονταν μια σειρά μέτρων για την αντιμετώπισή του και το οποίο παρέμεινε στα συρτάρια των αρμόδιων υπουργείων.
Οι μνημονιακές κυβερνήσεις, στην αδιαφορία των προκατόχων τους, πρόσθεσαν μέτρα εις βάρος των οικογενειών με παιδιά και ιδιαίτερα των τρίτεκνων και των πολύτεκνων, με τον ΕΝΦΙΑ, τη φορολογία εισοδήματος κ.λπ., μέτρα τα οποία προκάλεσαν παραπέρα μείωση των γεννήσεων και μετανάστευση ταλαντούχων νέων, επιδεινώνοντας το ήδη μεγάλο πρόβλημα που αναλύσαμε στο άρθρο αυτό.
Ας ελπίσουμε ότι η αυτοκαταστροφική αυτή πολιτική θα ανατραπεί και η νέα κυβέρνηση θα πάρει τα αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος, αρχίζοντας με την άμεση κατάργηση των απάνθρωπων αποφάσεων των προκατόχων της και τη σταδιακή εφαρμογή των μέτρων που περιέχονται στο ομόφωνο πόρισμα της Βουλής του 1993 που προαναφέρθηκε.
*Πρώην: αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ.
Τα σχετικά στοιχεία δίνονται στον πίνακα. Ο πίνακας χωρίζεται σε δύο μέρη.
Στις δύο πρώτες στήλες του πρώτου μέρους δίνεται ο μόνιμος πληθυσμός της χώρας το 2001 και το 2011 στις μεγάλες ομάδες πληθυσμού 0-49 ετών και 50 ετών και άνω.
Στην 3η στήλη δίνεται η διαφορά τους το 2011 σε σχέση με το 2001.
Στις στήλες του δεύτερου μέρους του πίνακα δίνεται το σύνολο των γεννήσεων την 50ετία 1951-2000 (έτη στα οποία γεννήθηκε ο πληθυσμός ηλικίας 0-49 ετών το 2001) και εκείνης 1961-2010 (έτη στα οποία γεννήθηκε ο πληθυσμός της ίδιας ομάδας ηλικιών το 2011) και η διαφορά τους.
Από το πρώτο μέρος του πίνακα φαίνεται ότι η ομάδα ηλικιών 0-49 το 2011 ήταν μειωμένη κατά 529.000 σε σχέση με την αντίστοιχη ομάδα πληθυσμού το 2001.
Η πολύ μεγάλη αυτή μείωση οφείλεται, όπως φαίνεται από το δεύτερο μέρος του πίνακα, στην κατά 443.000 ή κατά 84% μείωση των γεννήσεων την 50ετ ία 1961-2010 σε σχέση με εκείνη των ετών 1951-2000.
Η μείωση αυτή ξεκίνησε τη δεκαετία του ’70 και κορυφώθηκε τη δεκαετία του ‘80.
Οι γεννήσεις από 1.532.000 τη δεκαετία του 1971-1980 μειώθηκαν σε 1.098.000 τη δεκαετία του 2001-2010.
Η υπόλοιπη κατά 86.000 μείωση της ομάδας ηλικιών 0-49 ετών οφείλεται κατά ένα μέρος σε εκείνους που δεν απογράφτηκαν το 2011 και κατά το υπόλοιπο στη μετανάστευση νέων.
Ταυτόχρονα, λόγω γήρανσης, ο πληθυσμός 50 ετών και άνω το 2011 ήταν αυξημένος πάνω από 400.000 σε σχέση με τον αντίστοιχο πληθυσμό το 2001.
Η μείωση της ομάδας ηλικιών του πληθυσμού 0-49 ετών κατά πάνω από 500.000 αποτελεί μια πολύ μεγάλη απώλεια για τη χώρα μας, διότι από τη μια μεριά μειώνει τον αριθμό των γεννήσεων τα επόμενα χρόνια και από την άλλη στερεί το εργατικό δυναμικό της από τον αριθμό αυτό του πιο δυναμικού τμήματος του πληθυσμού καθώς και από εκείνους που θα γεννιούνταν από αυτούς, αν δεν υπήρχε η μείωσή τους.
Η αύξηση εξάλλου της ομάδας ηλικιών 50 ετών και άνω αυξάνει τη μέση ηλικία του πληθυσμού και τον αριθμό των συνταξιούχων με συνέπεια την ανάγκη αύξησης των δαπανών για τις συντάξεις και την ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψή τους.
Με δεδομένο ότι τα ασφαλιστικά ταμεία, λόγω των μέτρων των μνημονίων (δηλαδή του διαβόητου PSI), έχουν ουσιαστικά χρεοκοπήσει, η αύξηση των δαπανών αυτών θα επιδεινώσει το ήδη δυσεπίλυτο ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας (βλέπε και τα ρεπορτάζ για το θέμα αυτό στις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές μας).
Ο συνδυασμός της μεγάλης μείωσης του πληθυσμού ηλικίας κάτω των 50 ετών και επίσης μεγάλης αύξησης των 50 ετών και άνω μειώνει τις αναπτυξιακές δυνατότητες και προοπτικές της χώρας μας, όπως έχουν αποδείξει παλαιότερες και πρόσφατες σχετικές μελέτες για πολλές χώρες του κόσμου (βλέπε και σχετική έκθεση του ΟΟΣΑ).
Οι δυσμενείς αυτές εξελίξεις του δημογραφικού, δηλαδή του υπ’ αριθμόν 1 εθνικού μας προβλήματος, άφησαν παγερά αδιάφορες όλες τις μέχρι το 2009 κυβερνήσεις. Και αυτό παρά το γεγονός ότι ήδη από το 1993 υπήρχε το ομόφωνο σχετικό πόρισμα της Βουλής για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος, στο οποίο προτείνονταν μια σειρά μέτρων για την αντιμετώπισή του και το οποίο παρέμεινε στα συρτάρια των αρμόδιων υπουργείων.
Οι μνημονιακές κυβερνήσεις, στην αδιαφορία των προκατόχων τους, πρόσθεσαν μέτρα εις βάρος των οικογενειών με παιδιά και ιδιαίτερα των τρίτεκνων και των πολύτεκνων, με τον ΕΝΦΙΑ, τη φορολογία εισοδήματος κ.λπ., μέτρα τα οποία προκάλεσαν παραπέρα μείωση των γεννήσεων και μετανάστευση ταλαντούχων νέων, επιδεινώνοντας το ήδη μεγάλο πρόβλημα που αναλύσαμε στο άρθρο αυτό.
Ας ελπίσουμε ότι η αυτοκαταστροφική αυτή πολιτική θα ανατραπεί και η νέα κυβέρνηση θα πάρει τα αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος, αρχίζοντας με την άμεση κατάργηση των απάνθρωπων αποφάσεων των προκατόχων της και τη σταδιακή εφαρμογή των μέτρων που περιέχονται στο ομόφωνο πόρισμα της Βουλής του 1993 που προαναφέρθηκε.
*Πρώην: αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου