1000 και 1 νύχτες
¨Ετσι κλέβεις γάϊδαρο ! ! !
(τής Αρετής Μαρκέλλου)
Όπου υπάρχει παζάρι και αγορά, μπορείς να αγοράσεις διάφορα πράγματα και να κάνεις διάφορες συμφωνίες. Σε μια μεγάλη αγορά τα μάτια σου μπορούν να χορτάσουν με το θαυμαστό θέαμα διάφορων πραματειών. Πάντοτε έχει κόσμο. Εκτός από τους εκατοντάδες αγοραστές και έμπορους, υπάρχουν και λογιών-λογιών περίεργοι που περιφέρονται παρατηρώντας τα γενόμενα.
Οι ήρωες αυτού τού παραμυθιού ήταν 2 νεαροί. Δεν ήταν αγοραστές, μήτε έμποροι, ούτε και απλοί αργόσχολοι. Ήταν μέλη μιας σπείρας ζωοκλεφτών !
Περπατούσαν δήθεν άσκοπα στην αγορά κοιτάζοντας δεξιά-αριστερά τις διάφορες πραμάτειες που πωλούνταν. Από απόσταση, μέσα από σοκάκια, κοίταζαν μήπως έβλεπαν κάποιο αφύλακτο εμπόρευμα. Σε αυτή την περίπτωση θα το έκλεβαν στο λεπτό.
Όσο όμως κι αν περίμεναν, δεν τους έτυχε καμία ευκαιρία. Ο ήλιος έπεφτε καυτός πάνω στα κεφάλια τους και δεν έβλεπαν πρόοδο στις προσπάθειές τους. Ειδικά σήμερα δεν είχαν καθόλου τύχη. Άξαφνα ένας από τους κλέφτες σκούντησε τον άλλο και του ψιθύρισε: «Βλέπεις εκεί, αυτό τον άντρα που περπατάει με τον γάϊδαρό του; Αυτόν που τραβάει τον γάϊδαρο με το λευκό σημάδι στο μέτωπο;»
Ο άλλος έγνεψε καταφατικά. Ο γάϊδαρος φαινόταν καλοαναθρεμμένος. Θα μπορούσαν να τον κλέψουν...........Πώς όμως;
Ο πρώτος κλέφτης είπε: «Αυτός ο άνθρωπος δεν μου φαίνεται να έχει περισσότερη εξυπνάδα απ’ όσο έχει η ουρά τού γαϊδάρου του. Να δεις πως σύντομα ο γάϊδαρός του θα είναι δικός μας ! Έλα μαζί μου. »
Τώρα θα σας πω τι έγινε μετά και πιστέψτε με, όπως σας τα λέω έτσι κι έγιναν. Ο πρώτος κλέφτης, πραγματικά πονηρός, έλυσε χωρίς να γίνει εντιληπτός το χαλινάρι από το κεφάλι τού γαίδάρου και το πέρασε στο....λαιμό του. Σύνεχισε λοιπόν να περπατά πίσω από τον ιδιοκτήτη τού γαϊδάρου. Το ίδιο απαρατήρητος είχε απομακρύνει τον γάϊδαρο ο συνεργός του. Ο κλέφτης με το χαλινάρι στον λαιμό σταμάτησε απότομα. Ο κουτός ιδιοκτήτης κοίταξε πίσω του για να δει για ποιό λόγο δεν προχωρούσε ο γάϊδαρός του.
« Ε.....για πες, τι είδους ζώο είσαι εσύ;;; Πού είναι ο γαϊδαρός μου;;;» ρώτησε απορημένος. Ο κλέφτης με το χαλινάρι έκανε αρχικά ότι δεν κατάλαβε ότι η ερώτηση απευθυνόταν σε εκείνον. Ξαφνικά απάντησε στον ιδιοκτήτη:
«Εγώ;;; Ναί, ήμουν ο γάϊδαρός σου για όσο χρονικό διάστημα ο Αλλάχ μού είχε δώσει αυτή την μορφή, σαν τιμωρία για τα κρίμματά μου.»
«Για όνομα τού Θεού, ποιό ήταν αυτό το τόσο μεγάλο κρίμα σου;;;» ρώτησε ο ιδιοκτήτης.
«Μιά μέρα που τα κοράκια είχαν αρχίσει το τραγούδι τους, γύρισα στο σπίτι τύφλα στο μεθύσι μετά από μιά νύχτα ξενυχτιού με τους φίλους μου. Η μητέρα μου αφού μου τα έψαλλε μού είπε: «Πώς τολμάς και έρχεσαι σε αυτήν την κατάσταση στο σπίτι, δεν ντρέπεσαι; Ζήτα συγχώρεση από τον Αλλάχ για τα σφάλματά σου. Είναι μεγαλόψυχος και καλόκαρδς και θα σε συγχωρέσει.» Εκείνη τη στιγμή με κατέλαβε ένα δαιμονικό πνεύμα. Δεν ένιωθα καθόλου, μα καθόλου μετανιωμένος. Αντί να ζητήσω συγνώμη έγινα έξαλλος και χτύπησα δυνατά την μητέρα μου. Ευτυχώς ο Αλλάχ δεν έριξε φωτιά να με κάψει επιτόπου, όμως και πάλι η τιμωρία μου ήταν βαριά ! Σαν να μου έκαναν μάγια, εκείνη τη στιγμή μεταμορφώθηκα σε γάϊδαρο !!! Κάποιος με βρήκε και με πούλησε. Για πολύ και.ρό ανήκα σε σένα. Αλλά πρέπει να με συγχώρεσε η μάνα μου και τη στιγμή που μεταμορφώθηκα, να με σκέφτηκε. Νομίζω πως ζήτησε από τον Αλλάχ να πάρει από πάνω μου την τιμωρία. Γι’ αυτό το λόγο ο Μεγαλοδύναμος με μεταμόρφωσε ευθύς σε άνθρωπο!»
«Συγχώρεσέ με, καλέ μου άνθρωπε, που τόσο καιρό σε καβαλίκευα και σε έβαζα να μεταφέρεις βάρη! Σε χτύπησα ακόμη και με το μαστίγιο! Ευτυχώς όμως τώρα απαλλάχτηκες από το μαρτύριό σου !!!» Ο ... αφελής άνθρωπος ζήτησε και πάλι συγνώμη κι έλυσε το χαλινάρι.
Γελώντας οι 2 κλέφτες έφυγαν με τον κλεμμένο γάϊδαρο. Λίγες μέρες αργότερα τον ξαναέφεραν στο παζάρι προς πώληση. Η τύχη ήθελε να βρίσκεται εκεί κι ο ιδιοκτήτης τού γάϊδαρου, που έψαχνε για άλλον γάΙδαρο. Προς μεγάλη τρομάρα των κλεφτών αναγνώρισε τον γάϊδαρό του από το λευκό σημάδι στο μέτωπο του. Αλλά κι ο ιδιοκτήτης δεν είχε τρομάξει λιγότερο. Και τι έκανε;;;
Έγειρε προς τα εμπρός και ψιθύρισε στο αυτί τού γαϊδάρου του:«Ώστε λοιπόν δεν το έμαθες το μάθημά σου, αλήτη! Σίγουρα τα ήπιες ξανά και χτύπησες άλλη μία φορά την μητέρα σου. Λοιπόν.....αυτή τη φορά ΔΕΝ σε αγοράζω. Θα κοιτάξω παρακάτω για άλλον γάϊδαρο!»
«Ο ανόητος δεν άξιζε κάτι καλύτερο!» είπε γελώντας ο Βασιλιάς. «Πιστεύω ότι δεν είναι ανάγκη να σου πω τι θέλω να ακούσω. Από δω και πέρα έχεις το ελεύθερο. Πες όποια ιστορία θέλεις. Η επιλογή είναι δική σου !»
«Με όλη μου την αγάπη, την εκτίμηση και τον σεβασμό.....» απάντησε η Σεχραζάτ. Κι όταν βράδιασε, είπε: « Βασιλιά μου, γνωρίζω ότι η σύντροφό σου στάθηκε άπιστη και γνωρίζω επίσης και πως την τιμωρήσατε. Κάποιες φορές όμως συμβαίνει ο άντρας να είναι ο άπιστος, ενώ η γυναίκα του περαμένει πιστή σ’ εκείνον, παρά τα όσα κάνει. Σχετικά με αυτό θα σας πω μια ιστορία....»
Αλλά αυτό καλοί μου Μυθολόγοι θα το μάθετε την επόμενη φορά.....Μέχρι τώρα να περνάτε καλά και να έχετε μια όμορφη μέρα !!!
Μου αρέσει! · Σχολιάστε · Κοινοποιήστε¨Ετσι κλέβεις γάϊδαρο ! ! !
(τής Αρετής Μαρκέλλου)
Όπου υπάρχει παζάρι και αγορά, μπορείς να αγοράσεις διάφορα πράγματα και να κάνεις διάφορες συμφωνίες. Σε μια μεγάλη αγορά τα μάτια σου μπορούν να χορτάσουν με το θαυμαστό θέαμα διάφορων πραματειών. Πάντοτε έχει κόσμο. Εκτός από τους εκατοντάδες αγοραστές και έμπορους, υπάρχουν και λογιών-λογιών περίεργοι που περιφέρονται παρατηρώντας τα γενόμενα.
Οι ήρωες αυτού τού παραμυθιού ήταν 2 νεαροί. Δεν ήταν αγοραστές, μήτε έμποροι, ούτε και απλοί αργόσχολοι. Ήταν μέλη μιας σπείρας ζωοκλεφτών !
Περπατούσαν δήθεν άσκοπα στην αγορά κοιτάζοντας δεξιά-αριστερά τις διάφορες πραμάτειες που πωλούνταν. Από απόσταση, μέσα από σοκάκια, κοίταζαν μήπως έβλεπαν κάποιο αφύλακτο εμπόρευμα. Σε αυτή την περίπτωση θα το έκλεβαν στο λεπτό.
Όσο όμως κι αν περίμεναν, δεν τους έτυχε καμία ευκαιρία. Ο ήλιος έπεφτε καυτός πάνω στα κεφάλια τους και δεν έβλεπαν πρόοδο στις προσπάθειές τους. Ειδικά σήμερα δεν είχαν καθόλου τύχη. Άξαφνα ένας από τους κλέφτες σκούντησε τον άλλο και του ψιθύρισε: «Βλέπεις εκεί, αυτό τον άντρα που περπατάει με τον γάϊδαρό του; Αυτόν που τραβάει τον γάϊδαρο με το λευκό σημάδι στο μέτωπο;»
Ο άλλος έγνεψε καταφατικά. Ο γάϊδαρος φαινόταν καλοαναθρεμμένος. Θα μπορούσαν να τον κλέψουν...........Πώς όμως;
Ο πρώτος κλέφτης είπε: «Αυτός ο άνθρωπος δεν μου φαίνεται να έχει περισσότερη εξυπνάδα απ’ όσο έχει η ουρά τού γαϊδάρου του. Να δεις πως σύντομα ο γάϊδαρός του θα είναι δικός μας ! Έλα μαζί μου. »
Τώρα θα σας πω τι έγινε μετά και πιστέψτε με, όπως σας τα λέω έτσι κι έγιναν. Ο πρώτος κλέφτης, πραγματικά πονηρός, έλυσε χωρίς να γίνει εντιληπτός το χαλινάρι από το κεφάλι τού γαίδάρου και το πέρασε στο....λαιμό του. Σύνεχισε λοιπόν να περπατά πίσω από τον ιδιοκτήτη τού γαϊδάρου. Το ίδιο απαρατήρητος είχε απομακρύνει τον γάϊδαρο ο συνεργός του. Ο κλέφτης με το χαλινάρι στον λαιμό σταμάτησε απότομα. Ο κουτός ιδιοκτήτης κοίταξε πίσω του για να δει για ποιό λόγο δεν προχωρούσε ο γάϊδαρός του.
« Ε.....για πες, τι είδους ζώο είσαι εσύ;;; Πού είναι ο γαϊδαρός μου;;;» ρώτησε απορημένος. Ο κλέφτης με το χαλινάρι έκανε αρχικά ότι δεν κατάλαβε ότι η ερώτηση απευθυνόταν σε εκείνον. Ξαφνικά απάντησε στον ιδιοκτήτη:
«Εγώ;;; Ναί, ήμουν ο γάϊδαρός σου για όσο χρονικό διάστημα ο Αλλάχ μού είχε δώσει αυτή την μορφή, σαν τιμωρία για τα κρίμματά μου.»
«Για όνομα τού Θεού, ποιό ήταν αυτό το τόσο μεγάλο κρίμα σου;;;» ρώτησε ο ιδιοκτήτης.
«Μιά μέρα που τα κοράκια είχαν αρχίσει το τραγούδι τους, γύρισα στο σπίτι τύφλα στο μεθύσι μετά από μιά νύχτα ξενυχτιού με τους φίλους μου. Η μητέρα μου αφού μου τα έψαλλε μού είπε: «Πώς τολμάς και έρχεσαι σε αυτήν την κατάσταση στο σπίτι, δεν ντρέπεσαι; Ζήτα συγχώρεση από τον Αλλάχ για τα σφάλματά σου. Είναι μεγαλόψυχος και καλόκαρδς και θα σε συγχωρέσει.» Εκείνη τη στιγμή με κατέλαβε ένα δαιμονικό πνεύμα. Δεν ένιωθα καθόλου, μα καθόλου μετανιωμένος. Αντί να ζητήσω συγνώμη έγινα έξαλλος και χτύπησα δυνατά την μητέρα μου. Ευτυχώς ο Αλλάχ δεν έριξε φωτιά να με κάψει επιτόπου, όμως και πάλι η τιμωρία μου ήταν βαριά ! Σαν να μου έκαναν μάγια, εκείνη τη στιγμή μεταμορφώθηκα σε γάϊδαρο !!! Κάποιος με βρήκε και με πούλησε. Για πολύ και.ρό ανήκα σε σένα. Αλλά πρέπει να με συγχώρεσε η μάνα μου και τη στιγμή που μεταμορφώθηκα, να με σκέφτηκε. Νομίζω πως ζήτησε από τον Αλλάχ να πάρει από πάνω μου την τιμωρία. Γι’ αυτό το λόγο ο Μεγαλοδύναμος με μεταμόρφωσε ευθύς σε άνθρωπο!»
«Συγχώρεσέ με, καλέ μου άνθρωπε, που τόσο καιρό σε καβαλίκευα και σε έβαζα να μεταφέρεις βάρη! Σε χτύπησα ακόμη και με το μαστίγιο! Ευτυχώς όμως τώρα απαλλάχτηκες από το μαρτύριό σου !!!» Ο ... αφελής άνθρωπος ζήτησε και πάλι συγνώμη κι έλυσε το χαλινάρι.
Γελώντας οι 2 κλέφτες έφυγαν με τον κλεμμένο γάϊδαρο. Λίγες μέρες αργότερα τον ξαναέφεραν στο παζάρι προς πώληση. Η τύχη ήθελε να βρίσκεται εκεί κι ο ιδιοκτήτης τού γάϊδαρου, που έψαχνε για άλλον γάΙδαρο. Προς μεγάλη τρομάρα των κλεφτών αναγνώρισε τον γάϊδαρό του από το λευκό σημάδι στο μέτωπο του. Αλλά κι ο ιδιοκτήτης δεν είχε τρομάξει λιγότερο. Και τι έκανε;;;
Έγειρε προς τα εμπρός και ψιθύρισε στο αυτί τού γαϊδάρου του:«Ώστε λοιπόν δεν το έμαθες το μάθημά σου, αλήτη! Σίγουρα τα ήπιες ξανά και χτύπησες άλλη μία φορά την μητέρα σου. Λοιπόν.....αυτή τη φορά ΔΕΝ σε αγοράζω. Θα κοιτάξω παρακάτω για άλλον γάϊδαρο!»
«Ο ανόητος δεν άξιζε κάτι καλύτερο!» είπε γελώντας ο Βασιλιάς. «Πιστεύω ότι δεν είναι ανάγκη να σου πω τι θέλω να ακούσω. Από δω και πέρα έχεις το ελεύθερο. Πες όποια ιστορία θέλεις. Η επιλογή είναι δική σου !»
«Με όλη μου την αγάπη, την εκτίμηση και τον σεβασμό.....» απάντησε η Σεχραζάτ. Κι όταν βράδιασε, είπε: « Βασιλιά μου, γνωρίζω ότι η σύντροφό σου στάθηκε άπιστη και γνωρίζω επίσης και πως την τιμωρήσατε. Κάποιες φορές όμως συμβαίνει ο άντρας να είναι ο άπιστος, ενώ η γυναίκα του περαμένει πιστή σ’ εκείνον, παρά τα όσα κάνει. Σχετικά με αυτό θα σας πω μια ιστορία....»
Αλλά αυτό καλοί μου Μυθολόγοι θα το μάθετε την επόμενη φορά.....Μέχρι τώρα να περνάτε καλά και να έχετε μια όμορφη μέρα !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου