...Απίστευτη μέρα, ακράτητη μέρα.
Καμία σχέση με τα προγραμματισμένα μου.
Εκεί που θέλει να σε πάει η ζωή, θα σε πάει!
Δεν την γλυτώνεις!
Τρομάζει και εκπλήσσει, συνάμα!
Δεν σε πιστεύουν όταν τα λες, δεν σε πιστεύουν όταν τα δείχνεις, κάνουν τον Σταυρό τους οι παρόντες!
Δεν ξέρω τίνος Χέρι, είναι!
Κι αν νομίζω ότι ξέρω, λάθος θα κάνω, δε μπορεί!
Ωστόσο, λείπω, απορούν οι φίλοι μου, γιατί έχω (δεν το συζητάμε!), προχωράτε φίλοι και συγγενείς, κάθε ένας μας ζει τις στιγμές του, βλέπει την δική του θέα, αναλόγως σε ποιο σημείο ζωής βρίσκεται, μην αγχώνεστε για τίποτα, μην στεναχωριέστε, όλα όσα είναι να γίνουν, θα γίνουν, δε μπα να χτυπιέστε κι εσείς κι εγώ, εκεί έχω καταλήξει προ πολλού!
Η μέρα σήμερα ήταν παραμονή Μεγάλου Ψυχοσάββατου,....
"Ουσία", είπα.
Ναι, έχασα και τα γυαλιά μου!
"Τυφλή" και μ' αρέσει!
Έτσι κι αλλιώς, ούτε μ' αυτά που φοράω (τώρα), ούτε με τα άλλα (8ετίας, όμως καλύτερα!) έβλεπα σωστά!
Ευκαιρία για σωστά, από βδομάδα!
Ως τότε, ότι έχω έτοιμο, κι ότι κατάφερα και είδα, κουτσά - στραβά!
Μ' αρέσουν τα "εμπόδια", γιατί με αναστηλώνουν, κι ... ίσως, με "οδηγούν" σε ποιο σωστό δρόμο!
Θα δείξει!
Εσείς, εδώ θα είστε, θα δείτε, θα μάθετε!
Κι εγώ, μάλλον, για άγνωστο λόγο, νομίζω πως θα μείνω...
Θα με σκάσει ο Σκηνοθέτης, μα .... θα φανεί στο "χειροκρότημα".
Υγ. Κι αν υπάρξει κάποτε χρόνος και περιγράψω (γράψω) το έργο, ας πουν ότι είναι και φανταστικό! Δεν θα με πειράξει καθόλου!
Πρώτη κίνηση στα "τυφλά", να δω τους φίλους μου, έστω και αόρατα!
Εύκολο, νομίζεις;
Ποιά γυαλιά, ποιο σπίτι, να του μοιάζει, όταν είναι σε μετακόμιση, ποιες εικόνες αρχική;.
Παρκάρισμα φώτο, ευχές να περνάτε καλά, με υγεία, μην ΞΕΧΑΣΕΤΕ τις ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΦΕΥΓΑΤΕΣ ΨΥΧΕΣ ΣΑΣ, αύριο, κι εγώ, να πατήσω λίγο χαλί στα πόδια μου, να το προλάβω, τώρα, να φορτίσω, και θα την βρούμε εκείνη την χαμένη τάξη, δεν μπορεί, είτε στην ζωή μας, είτε στο σπίτι μας, είτε στο νετ!
Αρχίζει η Νικολούλη, βγαίνω, ακούμε!
Αυτές, φρέσκιες, και με "λάθος" γυαλιά!
Καινούργια μεν, ενθύμιο λάθους μιας καβαλημένης νέας γιατρίνας, που δεν θέλησα ποτέ να προσβάλλω.
Μια χαρά, φαντάζομαι, βγήκε η ανάρτηση, καλή μου!
Αρκεί να τα "λάθη" να μας κάνουν καλύτερους, να μάς μαθαίνουν!
Στον αέρα!
Όσες ετικέτες και να βάλω, λίγες θα είναι, δια την Σήμερον....!
Καμία σχέση με τα προγραμματισμένα μου.
Εκεί που θέλει να σε πάει η ζωή, θα σε πάει!
Δεν την γλυτώνεις!
Τρομάζει και εκπλήσσει, συνάμα!
Δεν σε πιστεύουν όταν τα λες, δεν σε πιστεύουν όταν τα δείχνεις, κάνουν τον Σταυρό τους οι παρόντες!
Δεν ξέρω τίνος Χέρι, είναι!
Κι αν νομίζω ότι ξέρω, λάθος θα κάνω, δε μπορεί!
Ωστόσο, λείπω, απορούν οι φίλοι μου, γιατί έχω (δεν το συζητάμε!), προχωράτε φίλοι και συγγενείς, κάθε ένας μας ζει τις στιγμές του, βλέπει την δική του θέα, αναλόγως σε ποιο σημείο ζωής βρίσκεται, μην αγχώνεστε για τίποτα, μην στεναχωριέστε, όλα όσα είναι να γίνουν, θα γίνουν, δε μπα να χτυπιέστε κι εσείς κι εγώ, εκεί έχω καταλήξει προ πολλού!
Η μέρα σήμερα ήταν παραμονή Μεγάλου Ψυχοσάββατου,....
"Ουσία", είπα.
Ναι, έχασα και τα γυαλιά μου!
"Τυφλή" και μ' αρέσει!
Έτσι κι αλλιώς, ούτε μ' αυτά που φοράω (τώρα), ούτε με τα άλλα (8ετίας, όμως καλύτερα!) έβλεπα σωστά!
Ευκαιρία για σωστά, από βδομάδα!
Ως τότε, ότι έχω έτοιμο, κι ότι κατάφερα και είδα, κουτσά - στραβά!
Μ' αρέσουν τα "εμπόδια", γιατί με αναστηλώνουν, κι ... ίσως, με "οδηγούν" σε ποιο σωστό δρόμο!
Θα δείξει!
Εσείς, εδώ θα είστε, θα δείτε, θα μάθετε!
Κι εγώ, μάλλον, για άγνωστο λόγο, νομίζω πως θα μείνω...
Θα με σκάσει ο Σκηνοθέτης, μα .... θα φανεί στο "χειροκρότημα".
Υγ. Κι αν υπάρξει κάποτε χρόνος και περιγράψω (γράψω) το έργο, ας πουν ότι είναι και φανταστικό! Δεν θα με πειράξει καθόλου!
Πρώτη κίνηση στα "τυφλά", να δω τους φίλους μου, έστω και αόρατα!
Εύκολο, νομίζεις;
Ποιά γυαλιά, ποιο σπίτι, να του μοιάζει, όταν είναι σε μετακόμιση, ποιες εικόνες αρχική;.
Παρκάρισμα φώτο, ευχές να περνάτε καλά, με υγεία, μην ΞΕΧΑΣΕΤΕ τις ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΦΕΥΓΑΤΕΣ ΨΥΧΕΣ ΣΑΣ, αύριο, κι εγώ, να πατήσω λίγο χαλί στα πόδια μου, να το προλάβω, τώρα, να φορτίσω, και θα την βρούμε εκείνη την χαμένη τάξη, δεν μπορεί, είτε στην ζωή μας, είτε στο σπίτι μας, είτε στο νετ!
Αρχίζει η Νικολούλη, βγαίνω, ακούμε!
Αυτές, φρέσκιες, και με "λάθος" γυαλιά!
Καινούργια μεν, ενθύμιο λάθους μιας καβαλημένης νέας γιατρίνας, που δεν θέλησα ποτέ να προσβάλλω.
Μια χαρά, φαντάζομαι, βγήκε η ανάρτηση, καλή μου!
Αρκεί να τα "λάθη" να μας κάνουν καλύτερους, να μάς μαθαίνουν!
Στον αέρα!
Όσες ετικέτες και να βάλω, λίγες θα είναι, δια την Σήμερον....!
....τΊ ΝΑ ΤΑ κάνεις τα γυαλιά... όταν, ακόμα και με τα σωστά (ταανθρωπίνως και ιατρικώς), "βλέπεις", Άλλα!
ΑπάντησηΔιαγραφή.....
Δεν ξέρω τι "χωράει" σ' αυτό το μπλογκ, ούτε στο άλλο, το ειδικό...
Κρατάω μόνο, στίγμα για μένα, για το "υλικό" που είδα, μόλις άδειασα την κάρτα της νέας μηχανής!
Συν, το μανγητάκι.
¨Ολα στην θέση τους, σίγουρα και τα γυαλιά!
Δυο "Αν" σημεία, με τρελαίνει το πιο!
Αν είναι να το μάθω, θα το μάθω!
Κι αν είναι μάθημα για να μάθω, προσπαθώ...
Βολεύει τούτο το ημερολόγιο, ως προς την συνήθεια και στο γρήγορο. Εν γνώση μου ότι δεν είναι ότι καλύτερο!
Εκτίθεσαι...
Ναι, προτιμώ αυτή την "Έκθεση", γιατί με ξεπερνάει, είναι πολύ Πάνω από μένα, ανήκει στα "ΜΗ Ελεγχόμενα", στα ανθρωπίνως αδύνατα, μα δεν παύουν να παίρνουν την Δύναμή τους, από μόνα τους!
Με κίνδυνο περίγελου... Ναι, "ξεγυμνώνομαι", όπως προκύπτει.
Καμία πρόθεση και είμαι ειλικρινέστατη!
Μ' αρέσουν κι εμένα όλα τα άλλα τα ωραία που αρέσουν και στους φίλους μου, (με και χωρίς ""), μπήκα όμως σε έναν παράξενο "Χορό" και ... χορεύω, όπως βγαίνει....
"Πίστα" είναι αυτή, αν μπορείς, κάνε κι αλλιώς, Αικατερίνα!
Απίστευτα, απίστευτα, απίστευτα!...
Καληνύχτα, Καλημέρα, οι ΨΥχές... είπαμε, μη ξεχάσετε κεράκι!
.....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο τρίτο "Αν", που δεν φανταζόμουνα, βρήκα τα γυαλιά!
Να μείνει ο χρόνος!
...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μείνει και το "χορτάτο" κοράκι.
Καλοτάξιδος, κύριε Βαγγέλη, δεν σε ήξερα...
Σε συνάντησα εκεί, στην κολώνα, στο "τρέξε" όρθια... ενώ...
Καλό Ταξίδι, Κώστα, "μεγαλώσαμε", είπε, "Φτάνει"!
Λύτρωση;
Δε θα μου πεις!
Ξέρω.
Κάνε δουλειές, τώρα, Αικατερίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνε!
Μπορείς;
Στάση στο: "όπως είναι".
Εκεί που θα κλάψεις είναι ο "θησαυρός" σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, δεν το είπε ο Κοέλιο!
Η ζωή του το είπε, κι εκείνος, απλά, το έγραψε και ...τα οικονόμησε!
"Ξύπνησε" όμως και πολύ κόσμο!
Αγάντα, παιδιά!
Όλοι μας έχουμε "θησαυρούς", μα τόσο δίπλα μας!
Μεγάλο το "δάσος", χαθήκαμε...!
Χωρίς το μέσα μας "εμάς", είναι αδύνατον να βρούμε τον άλλον!
Πάμε απ' την αρχή!
Ναι, πάλι, ως να μάθουμε!
Όσο πιο αληθινοί είμαστε, τόσο πιο εύκολα, όλα!
Δεν ντρεπόμααστε για την ζωή μας, για τα λάθη μας, τα πάθη μας, τα δεχόμαστε, παραδεχόμαστε, προχωράμε και σίγουρα θα είναι πολλά βήματα μπροστά!
Εξηγήσεις δεν "χρωστάμε" σε κανέναν, ίσιο το μερίδιο στην γη, ίσιο και στον αέρα, ακόμα και στον νετ!