Αφιέρωμα του boro.gr στην Μοναξιά: Γιατί νιώθουμε τόσο μόνοι;
«Η
μοναξιά δεν είναι καθόλου αυτό που οι άνθρωποι νόμιζαν ότι είναι, και
είναι πολύ πιο σημαντική από αυτό που οι άνθρωποι νόμιζαν ότι είναι»
δήλωνε κάποτε ο John Cacioppo Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Τι
είναι όμως η μοναξιά και από που πηγάζει; Γιατί όλο και περισσότεροι
σήμερα δηλώνουν πως νιώθουν απελπιστικά μόνοι; Κορυφαίοι επιστήμονες και
συνεργάτες του boro.gr εξηγούν δίνοντάς μας τη δική τους απάντηση.
ΓΙΑΤΙ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΝΑΞΙΑ;
Πέγκυ Πελώνη ψυχολόγος ψυχοθεραπεύτρια διεθύντρια του Συμβουλευτικού Τμήματος Μαθητών στο Α.C.S. (American Community Schools of Athens) και ιδρύτρια του Women for life:
Όταν η παρέα του εαυτού μας δεν επαρκεί, όταν ο ήχος της σιωπής είναι αφόρητος, όταν η οικειότητα είναι εφιαλτική τότε οι σχέσεις είναι ανταγωνιστικές και η μοναξιά είναι αναπόφευκτη.
Παύλος Σακκάς, Καθηγητής Ψυχιατρικής Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ
Να ένα θέμα που όχι
μόνο δεν έχει μια αυτονόητη απάντηση, αλλά κατά την γνώμη μου έχει και
λάθος διατύπωση. Γιατί η διατύπωση του ερωτήματος, θεωρεί αυτονόητο το
γεγονός ότι νιώθουμε μοναξιά. Πρόκειται όμως για πραγματικότητα, ή μήπως
δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά υπερπροβολή της ανάγκης μας
κοινωνικότητα.
Γιατί αλήθεια οφείλει ο
άνθρωπος να βρίσκεται συνεχώς δεμένος με πρόσωπα, αντικείμενα και
καταστάσεις; Γιατί η μοναχικότητα και η ατομικότητα θεωρείται
μειονέκτημα και συνοδεύεται από κοινωνική απαξία; Γιατί η αναφώνηση
“επιτέλους μόνος!” αποτελεί κρυφό και απαγορευμένο πόθο, η
πραγματοποίηση του οποίου επισύρει κοινωνικό στιγματισμό;
Ο σφιχτός εναγκαλισμός
μπορεί να δημιουργεί συναισθήματα ασφάλειας, αλλά ταυτόχρονα παγιδεύει.
Το αίσθημα της μοναξιάς δεν είναι τίποτε άλλο από την απώλεια αυτής της
ασφάλειας. Και βέβαια συνοδεύεται και από την ανασφάλεια του άγνωστου,
που συνοδεύει την ελευθερία.
Νιώθουμε επομένως
μοναξιά, όταν είμαστε ανασφαλείς και δεν ξέρουμε πως να διαχειριστούμε
την ελευθερία μας. Δεν γνωρίζω κανένα ζώο που να δείχνει ότι αισθάνεται
μοναξιά και να επιζητά παρέα, απλώς για την παρέα και όχι για ζευγάρωμα.
Η μοναξιά με την σημασία που της δίνουμε, θεωρώ ότι είναι ένα
συναίσθημα κοινωνικά κατασκευασμένο, που καλλιεργεί την ανασφάλεια και
τον συντηρητισμό στον σύγχρονο άνθρωπο. Αντί να την καλλιεργούμε, ας την
ξεχάσουμε και ας τραβήξουμε μπροστά, στον δρόμο της αυτάρκειας και της
αυτοτελείωσης.
Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, Νευροψυχολόγος:
Μαρκέλλα Καπλάνη, κλινική - συμβουλευτική ψυχολόγος Επιστημονική Υπεύθυνη του Συμβουλευτικού και Εκπαιδευτικού Κέντρου Norma Vitae:
Το συναίσθημα της μοναξιάς ειναι
ιδιαίτερα έντονο στης μέρες μας. Ενώ ειμαστε περιτριγυρισμένοι με κόσμο
συνεχώς, πολλές φορές νιώθουμε πως κανένας δε μας πλησιάζει και δε μας
αγγίζει πραγματικά. Συνήθως αποδίδουμε αυτή τη μοναξιά σε εξωτερικούς
παράγοντες, όπως τους φίλους και την έλλειψη ουσιαστικών σχέσεων. Στην
πραγματικότητα όμως η μοναξιά είναι ένα συναίσθημα που μας υποδηλώνει το
κενό που βιώνουμε μέσα μας σε σχέση με τον εαυτό μας. Η μεγαλύτερη
μοναξιά είναι αυτή η οποία προέρχεται από την έλλειψη επαφής με τον
αληθινό μας εαυτό και την άρνηση αποδοχής του. Υπάρχουν πολλοί πρακτικοί
τρόποι με τους οποίους μπορούμε να καλύψουμε την ανάγκη μας για
επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας εάν νιώθουμε πως αυτή είναι
ελλιπής, αλλά αυτό το κενό που ονομάζουμε μοναξιά μπορούμε να το
γεμίσουμε μόνο με αγνή αγάπη και αποδοχή άνευ όρων προς τον εαυτό μας.
Μόνο τότε θα δημιουργήσουμε υγιής σχέσεις με τους άλλους, απαλλάσσοντας
τον εαυτό μας από την αίσθηση μοναξιάς, μα προπαντώς, τότε είναι που θα
αποζητάμε χρόνο να περάσουμε μόνοι μας με τον εαυτό μας, κάτι που τώρα
μπορεί να φαντάζει αδιανόητο μα είναι απαραίτητο για την ψυχική μας
υγεία.
Ξανά, γιατί μ' αρέσει η σκέψη του!
Παύλος Σακκάς, Καθηγητής Ψυχιατρικής Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου