... Ψάχνοντας χθες για την παλιά ανάρτηση με τα ΦΩΤΑ και τα Λουλούδια μου, έριξα μια ματιά σε κάποιες στιγμές.
Αυτή την φράση την είχα ξεχάσει!
Ναι, έτσι συμβαίνει με τα αληθινά βιβλία, δεν μπορείς να πεις πολύ ψέμα, όσο κι αν νομίζεις πως το έχεις "τυλίξει" καλά.
"Η πληγή με κοίταζε κατάματα και έλεγε:«Όπου θα βλέπεις Κατερίνα, θα βλέπεις αλήθεια!» Αυτά τα λόγια είχαν βγει απ΄ το δικό μου στόμα! Ήταν η υπογραφή μου!Πόσο το κατάλαβε ο Σωτήρης και πόσο οι τηλεθεατές, δεν ξέρω."
(Περισσότερα, εκεί στο:Ένα στυλό ρε παιδιά! Να γράψω!
Πού να έγραφα και την συνέχεια....! Αχ! Βρε, ζωή!)
Αυτή την φράση την είχα ξεχάσει!
Ναι, έτσι συμβαίνει με τα αληθινά βιβλία, δεν μπορείς να πεις πολύ ψέμα, όσο κι αν νομίζεις πως το έχεις "τυλίξει" καλά.
"Η πληγή με κοίταζε κατάματα και έλεγε:«Όπου θα βλέπεις Κατερίνα, θα βλέπεις αλήθεια!» Αυτά τα λόγια είχαν βγει απ΄ το δικό μου στόμα! Ήταν η υπογραφή μου!Πόσο το κατάλαβε ο Σωτήρης και πόσο οι τηλεθεατές, δεν ξέρω."
(Περισσότερα, εκεί στο:Ένα στυλό ρε παιδιά! Να γράψω!
Πού να έγραφα και την συνέχεια....! Αχ! Βρε, ζωή!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου