Ποίηση του λεπτού - Λαμπρινή Τζούρκα (για μεγάλους)
Εκδόσεις ΤΣΟΤΡΑΣ
Εδώ θα βρείτε την σελίδα της Ποιήτριας, που έχει συγκεντρώσει και τα τρία της βιβλία.
Εδώ στην ανάρτηση, που αφορά την ποίηση για μεγάλους, "έκλεψα" και λιγάκι απ' τα Πρόχειρα... (δηλαδή, απ' την απευθείας δημόσια ιντερνετική αναμετάδοση,
ΕΔΩ.)
Εσκεμμένα, για να δείτε πως δεν απέχει πολύ απ' την πρώτη αυθόρμητη καταγραφή, γι' αυτό και την ονομάζει "του λεπτού"!
Του "λεπτού" λοιπόν η έμπνευσή της, εμπεριέχει αγάπη, έρωτες, φιλίες, αγωνίες, ευχές, στιγμές της, απορίες, όλα περιτυλιγμένα με όμορφες φωτογραφίες (είτε της γκουγκλ, είτε δικές της), με παιδική αθωότητα, πάντα, (ίσως επειδή συναναστρέφεται και συνέχεια με παιδιά - καθ' ότι είναι δασκάλα Μουσικής -
περισσότερα ΕΔΩ), αισιοδοξία και διαρκείας καλοσύνη!
Και Ποίηση του μήνα ή χρόνου να έγραφε (διορθώνοντας ή συμπληρώνοντας λέξεις), ένα είναι σίγουρο, πως τα ίδια αγνά υλικά που έχει η ψυχή της, αυτά και θα χρησιμοποιούσε!
ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΑ και τα δυο βιβλία σου, Λαμπρινή!
Ευχαριστημένα σίγουρα τα παιδιά, Ευχαριστημένοι ακόμα περισσότερο εμείς, που μας κάνεις να νιώθουμε παιδιά, κάπου εκεί στην εφηβεία που φάνταζε τόσο μακριά, βάση ταυτότητας...
Να είσαι ΚΑΛΑ και να μην μεταλλάξεις το νερό της πηγής σου, ποτέ!
...Μη μας γεράσεις!
Κράτα μας γερά στη νιότη, στην χαρά, στην αισιοδοξία, στην ελπίδα, κράτα μας να μείνουμε πάντα παιδιά, γιατί μόνο εκεί είναι όλα τόσο όμορφα και απλά!
Ίσως, μόνο εσύ το μπορείς, γιατί θρέφεις συνέχεια το παιδί που έχεις μέσα σου!
Διαβάζοντας το βιβλίο σου αυτό, ένιωσα γλυκά, με πήγε στην εποχή των λευκωμάτων, ένιωσα μια τρυφερή νοσταλγία, εν ολίγοις, ξέφυγα απ' την δύσκολη πραγματικότητα της εποχής μας και "Σ' ευχαριστώ", γι' αυτή την ευκαιρία!
Να είσαι γερή κι ευτυχισμένη και πάντα αισιόδοξη και χαρούμενη και ΝΑΙ, να πραγματοποιείς, αφού μπορείς, ΟΛΑ τα όνειρά σου!
***
To μυστικό
Δεν έχω τίποτε να σου πω,
περίμενα πολύ καιρό.
Δεν το ήξερες, αυτό, εσύ,
ήσουν αμέριμνη πολύ.
Εγώ, όμως, αγωνιούσα,
κι έλεγα πώς θα κρατούσα
αυτό το μυστικό θαμμένο
και ποτέ, μα ποτέ ειπωμένο;
Πόσο πολύ, μου λείπεις
τόσο, που φοβάμαι να στο πω.
Κι αν δεν σε δω μπροστά μου,
ίσως για πάντα... να χαθώ...
Lamprini T. σελ.8
***
Και τι τραγούδι να σου πω;
Πρέπει να βρω ένα τραγούδι
Στην φιλενάδα μου να πω...
Τόσο πολύ που μ΄ έχει σκλαβώσει
Κι όχι... δεν μπορώ να πω!!!
Παρά μόνον... ΠΟΛΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!
***
Ανάμεσα στα δέντρα
Σε κοίταζα π΄ ερχόσουνα
ανάμεσα στα δέντρα,
σαν ήλιος φωτεινός,
που θάμπωνε τα μάτια...
Τότε, ήτανε, θαρρώ
που τρέχαμε μαζύ,
και λέγαμε ποιος θα νικήσει
μες στο παιγνίδι της ζωής,
μέχρι που τα παράτησες...
Και τότε σέχασα με μιας
δεν ήξερα πού ήσουν.
Ίσως, κάποτε, σε βρω,
όχι σαν ήλιο πια...
μα σαν σκιά
ανάμεσα στα δέντρα με τους ίσκιους...
*** σελ.17
***
Δεν μου αρέσει η ζωή
Δεν μου αρέσει η βροχή... όταν είναι δυνατή
Δεν μου αρέσει η φωνή... όταν είναι διαπεραστική
Δεν μου αρέσει η υπομονή... όταν γίνεται κοροϊδία
Δεν μου αρέσει κι η ζωή... όταν δεν έχει elpida... (Ελπίδα... )...
Lamprini T. σελ. 23
***
Ο άνθρωπος δεν αλλάζει πολύ
Αλλαγή
Ο άνθρωπος δεν αλλάζει πολύ
Κι ας περνούν τα χρόνια
Κι ας ασπρίζει η κεφαλή
Κι ας λαλούν τ' αηδόνια.
Ο άνθρωπος δεν αλλάζει πολύ
Μόνον λυπάται
Για όλες τις θλίψεις της ζωής
Που συχνά, πυκνά
Θυμάται.
Ο άνθρωπος δεν αλλάζει πολύ
Μόνον γελάει
Με το μικρούλι το παιδί που
Τόσο τον αγαπάει.
Ο άνθρωπος δεν αλλάζει πολύ
Μόνον συγχωράει
Για όσα του έκαναν στην γη
Κι όσα ακόμα θάρθουν
Μέχρι ν' αφήσει την πνοή του την στερνή...
Μέχρι ν' ανθίσει η ψυχή του σε κάποια "άλλη " γη.
Lamprini Τ.
Για σένα
Που αγαπάω
***
Προς τον ουρανό...
Δεν έχει σημασία αν γίνεται χαμός,
Κλαυθμός και κατακλυσμός...
Ο Άνθρωπος, πάντα, πάνω θα βλέπει,
Δεν θα παύσει να ονειρεύεται.
Ακόμη κι αν είναι δεμένος...
Δεν θα παύσει να πιστεύει.
Ακόμη κι αν είναι... χαμένος
***
Το χέρι μου απλώθηκε,
το χέρι σου
Το χέρι μου απλώθηκε,
προσπαθεί να σε φτάσει.
Το χέρι σου διπλώθηκε,
προσπαθεί να.... γειάνει...
Lamprini T. σελ.56
***
Ανάμεσα στα αγκάθια
Ανάμεσα στα αγκάθια μόνον
Μόνο εκεί μπορείς να το χαϊδέψεις
Ανάμεσα στα αγκάθια
μόνον εκεί δεν πονώ τώρα πια
Ανάμεσα στα αγκάθια
Lampini T. σελ.65
***
"λίγες γραμμές... έτσι..."
Ένα βιβλίο ακόμα
Ανάμεσα στα τόσα
Ένα μήνυμα ακόμα
Ανάμεσα στα πολλά
βιβλίο
Lamprini T. σελ.87
***
