Πήγα κι ήρθα.
Εξήλθα...
Και με σφραγίδα...
Σήμερα, τυπικά ελεύθερη.
Για πόσο;
Για όσο.
Ναι, θα προσέχω.
Θα με προσέχω.
Δεδομένα στην υγεία, άμα δεν την προσέχεις κιόλας, δεν υπάρχουν.
Στο πήγαινε, το ραδιόφωνο του ταξί, έλεγε το:
Δεν σου ανήκω και Μακεδόνας.
Ούτε ο εαυτός μας δεν μας ανήκει, Κατερίνα!
Άργησες, αλλά το κατάλαβες!...
Στο γύρνα, γνωστός ο ταξιτζής, είχαμε κουβέντα, εφ' όλης της ύλης.
12:55 μεσημέρι Δευτέρας, τώρα.
Εξήλθα...
Και με σφραγίδα...
Σήμερα, τυπικά ελεύθερη.
Για πόσο;
Για όσο.
Ναι, θα προσέχω.
Θα με προσέχω.
Δεδομένα στην υγεία, άμα δεν την προσέχεις κιόλας, δεν υπάρχουν.
Στο πήγαινε, το ραδιόφωνο του ταξί, έλεγε το:
Δεν σου ανήκω και Μακεδόνας.
Ούτε ο εαυτός μας δεν μας ανήκει, Κατερίνα!
Άργησες, αλλά το κατάλαβες!...
Στο γύρνα, γνωστός ο ταξιτζής, είχαμε κουβέντα, εφ' όλης της ύλης.
12:55 μεσημέρι Δευτέρας, τώρα.
να προσέχεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήσε θέλουμε...
σιδερενια.. κι ο Θεός να φυλάει!
Δε βαριέσαι...! Πήρα μια γεύση, πέστο πρόβα, πως είναι τα δύσκολα. Πώς είναι να σε μεταφέρουν πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι, ασθενοφόρο, δύσκολες εξετάσεις, αγωνία των άλλων, κ.λ.π.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌΛα, για όλους είναι, Λαμπρινή!
Ο Θεός ξέρει τι κάνει...
<3 <3