Η πρόσβαση σε αυτό το ιστολόγιο επιτρέπεται μόνο σε προσκεκλημένους αναγνώστες
.........
Δεν έχετε λάβει πρόσκληση για την ανάγνωση αυτού του ιστολογίου. Εάν νομίζετε ότι έχει γίνει κάποιο λάθος, δοκιμάστε να επικοινωνήσετε με το συντάκτη του ιστολογίου για να ζητήσετε πρόσκληση.
Για να καταλάβεις, πρέπει! Αν πας στην ανάρτηση του μπλογκ, εδώ: και πατήσεις κάτω - κάτω, ΕΚΕΙ που παραπέμπει ο Γιώργος Βόντζος να δουν το πορτραίτο τους, πατώντας εκεί, σε βγάζει σε μια σελίδα μεμονωμένη και τελείως διαφορετική, λες και δεν υπάρχει τίποτ' άλλο! Εκεί απορώ, τί φταίει; Έτσι βλέπετε όλοι σας απ' τα κινητά; Δες, σύγκρινε από υπολογιστή και πες μου!
Η γυναίκα και σύντροφος του Κώστα Κόγια, Λίτσα Κόγια-Ρητά μιλάει στο περιοδικό για όσα έζησε δίπλα του. '' Είναι μια περίληψη από τη ζωή και τους αγώνες του Κώστα ''
***
***
Τι τραγούδι να σου πω - Ενδελέχεια - Κώστας Κόγιας
Κίνηση Ελπίδας Πολιτών..
23 Οκτωβρίου 2012 ο Κώστας Κόγιας και οι οδοιπόροι της μεγάλης πορείας διαμαρτυρίας με τα πόδια από τον Βόλο στην Αθήνα, φτάνουν στο Σύνταγμα και ξεκινούν για την Βουλή των Ελλήνων να καταθέσουν το Υπόμνημα της κοινωνίας για τα σκληρά μέτρα, όμως τους υποδέχονται τα ΜΑΤ...
Ο επίλογος του βιβλίου του που τελειώνει με την έκκληση ενός νέου προς την πολιτεία ''Λίγο φως-λίγο φως....είναι η ελπίδα'' . Ο Κώστας Κόγιας ερμήνευε αυτές τις λέξεις του νέου προς την πολιτεία ως εξής...Λίγο φως, μια δουλειά, λίγη επιβίωση...μην με ξεχνάς...αν με βρεις και ζω και υπάρχω και δεν με έχεις εξοντώσει....σε περιμένω...
Ο ΣΙΔΕΡΕΝΙΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΓΙΑΣ
Ένα βιβλίο που έγραψε ο Κώστας Κόγιας περιγράφοντας την ζωή του στα καράβια που δούλεψε σε μικρή ηλικία να φέρει χρήματα να βοηθήσει την οικογένεια του....το έγραψε 1992-1993 και εκδόθηκε το 1995 ...... πουλήθηκε και πουλιέται από το περίπτερο του, πολλά βιβλία τα χάριζε σε φίλους....όταν ερχόταν πελάτης το περιεργαζόταν και το αγόραζε τα μάτια του Κώστα βούρκωναν από συγκίνηση και ικανοποίηση...... το πουλούσαμε σε τιμή προσιτή μόλις 4 ευρώ για να μπορούν να το αγοράζουν, την ίδια τιμή κρατούσαμε και κρατώ μέχρι τώρα....την ίδια συγκίνηση και χαρά νοιώθω και εγώ όταν το ζητάνε...πριν λίγη ώρα ένα νέο ζευγάρι το είδε και το αγόρασε με χαρά λέγοντας μου ότι το έψαχναν σε πολλά βιβλιοπωλεία......νοιώθω βαθιά συγκινημένη.........
Ο επίλογος του βιβλίου του που τελειώνει με την έκκληση ενός νέου προς την πολιτεία ''Λίγο φως-λίγο φως....είναι η ελπίδα'' . Ο Κώστας Κόγιας ερμήνευε αυτές τις λέξεις του νέου προς την πολιτεία ως εξής...Λίγο φως, μια δουλειά, λίγη επιβίωση...μην με ξεχνάς...αν με βρεις και ζω και υπάρχω και δεν με έχεις εξοντώσει....σε περιμένω...
Η ζωή του Κώστα Κόγια είναι μια ολόκληρη ιστορία αγώνων...τους αγώνες του δεν τους ξεχνάμε αλλά πρέπει να παίρνουμε μαθήματα.....σας παραθέτω ένα κομμάτι από κείμενο του Κώστα Κόγια....
.....''Αγαπητοί, πρέπει να σας ενημερώσω ότι προέρχομαι από προσφυγική οικογένεια που στα δύσκολα χρόνια κατάφερε να επιβιώσει έχοντας ακέραια την αξιοπρέπεια της. Σπούδασα μέσω Ιδρύματος της Παιδόπολης στο Ληξούρι Κεφαλληνίας και το πρώτο πράγμα που έμαθα ήταν το ήθος, το ύφος, η αξιοπρέπεια και η συλλογικότητα.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι αξίες αυτές δεν πουλιούνται, ούτε αγοράζονται αλλά ούτε και ενοικιάζονται σε κανένα. Από το 1969 μέχρι σήμερα αγωνίζομαι στο μετερίζι των αγώνων των ανθρώπων του μόχθου και της εργασίας.Ποτέ μα ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να υπάρξει η εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Συνέβαλα χωρίς κανένα οικονομικό όφελος στη στήριξη όλων των συναδέλφων αλλά και συνανθρώπων μου.Αγαπητοί ο καθένας από εμάς προσπαθεί φεύγοντας από αυτή τη ζωή να αφήσει το δικό του στίγμα. Ο σεβασμός είναι ένα προτέρημα που δεν το αναζητάς αλλά το αποκτάς με την πάροδο του χρόνου. Την συνδικαλιστική μου δράση την γράφω καθημερινά και στο τέλος της αποχώρησης μου θα γίνει συνολική αποτίμηση της προσφοράς μου. Η πορεία του κάθε Συναδέλφου σκιαγραφείται καθημερινά από την τοπική κοινωνία. Αυτή και μόνο έχει το δικαίωμα να μου προσάψει τις όποιες κατηγορίες μου ανήκουν.'' ....
Κόγιας αγωνίστηκε έχοντας απέναντι του την Κυβέρνηση και τα μεγάλα συμφέροντα..σε εκείνη την συνάντηση στο Υπουργείο Οικονομικών ήταν και οι Καπνοβιομηχανίες ..ο Κόγιας ήταν αυτός που τα είπε έξω από τα δόντια και ήρθε σε μεγάλη κόντρα μαζί τους..μετά την συνάντηση στο διάδρομο συνεχίστηκε η διαμάχη...και από τότε δέχτηκε ένα μεγάλο πόλεμο από πολλούς...έζησα από κοντά όλο αυτό τον πόλεμο που τόσο πίκρανε και πόνεσε τον άντρα μου Κώστα Κόγια..
ατί".
Ρωτάω την γυναίκα του, αν βρήκε κάποιο γράμμα, κάποιο σημείωμα, τίποτα, δεν άφησε τίποτα!
Και να άφηνε, θα μου πεις, το αποτέλεσμα το ίδιο θα ήταν.
Απλά, θα έλυνε την δική μας περιέργεια, ίσως και να κατενόμαζε τους αόρατους για μας, δολοφόνους και να τους "τιμωρούσαμε" σήμερα.
....Ναι, γιατί υπάρχουν και τα ηθικά δικαστήρια με ατσάλινα κάγκελα...( Κατερίνα Παπαθεοδώρου )
ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΓΙΑΣ
και περίπτερα.....
''Αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι το Ελληνικό Περίπτερο Καπνοπωλείο στην Ελλάδα είναι τρόπος ζωής παράδοση ετών που ζει και αναπνέει με την τοπική κοινωνία. Το Περίπτερο – Καπνοπωλείο στην Ελλάδα είναι ο πρέσβης των πόλεων όπου ο κάθε τουριστικός επισκέπτης αντλεί τις πληροφορίες που θέλει όταν τις θέλει. Τα δε φώτα των περιπτέρων είναι τα φώτα του πολιτισμού που χωρίς αυτά τα φώτα θα είχαμε περισσότερη εγκληματικότητα και περισσότερη βία και που πολλές φορές και εμείς έχουμε προστρέξει σε αυτά τα φώτα για μια βοήθεια ή ένα τηλεφώνημα. Το Περίπτερο – Καπνοπωλείο στην Ελλάδα είναι άμισθος φοροεισπράκτορας της πολιτείας που με την συμβολή του έχει δώσει ουσιαστική οικονομική ανάσα.
Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς ότι το Εθνικό Σύμβολο της Ελληνικής κοινωνίας το Ελληνικό Περίπτερο έπρεπε να είχε την στήριξη της εκάστοτε κυβέρνησης, και όχι να είναι ο επαίτης. Στο πέρασμα της διαδρομής των 100 χρόνων αυτή η γωνιά του μικρομάγαζου προσπάθησε με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο να αφήσει ανάγλυφα την δική του συμβολή.....''
Στο Κεφάλαιο "Κώστας Κόγιας", δεν έχω λέξεις, ακόμα. Δύσκολο να το πιστέψω, δύσκολο να μπω βαθιά...Το ότι η γυναίκα του η Λίτσα, εκφράζεται γραπτώς, είναι μεγάλη παρηγοριά και σίγουρα βαθιά πληγή...Εύχομαι, τόσο στην ίδια, όσο και στον γιο του και σε όλη την οικογένειά του, δύναμη! Δύναμη που να του...
Όσο ευαίσθητος, μα και δυνατός συνάμα, ώστε να πει: "Δε σ' αντέχω κόσμε, δε μ' αρέσεις. Φεύγω και Φεύγω έτσι σκληρά, τώρα, αυτές τις μέρες, τις πένθιμες (του Πάσχα), μα με την υπόσχεση της Ανάστασης, μετά...!
Φεύγω για να ησυχάσω εγώ, μα και για να σωθούν και οι υπόλοιποι, μετά από μένα...
Φευγάτος, θα με ακούσουν περισσότεροι, θα με πιστέψουν περισσότεροι, θα επαναστατήσουν περισσότεροι, κι όλα ίσως να γίνουν καλύτερα... για σας, εδώ κάτω.
ΚΡΙΣΗ...ΚΡΙΣΗ...ΚΡΙΣΗ...
Οικονομική κρίση, ανθρωπιστική κρίση, κρίση αξιών, κρίση αξιοπρέπειας.
Έξι χρόνια η Ελλάδα σε εξαθλίωση, τρία μνημόνια, μέτρα εξοντωτικά, διάλυση της κοινωνίας προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων και των Τραπεζών.....
Σε αυτά τα χρόνια στις 12.000 ψυχές ανέρχεται ο αριθμός των αυτοκτονιών, μέσα σε αυτούς και ο Αγωνιστής Κώστας Κόγιας.
Αν κάνεις κάποια μικρή παρανομία τιμωρείσαι, αν κάνεις μεγάλη συνήθως την γλυτώνεις, αν κλέψεις μικροποσό τιμωρία, μεγάλο ποσό παραγραφή. Λίστες ακούμε ..τιμωρία καμία..... Σε αυτή τη χώρα οι ένοχοι της εξαθλίωσης μας θα δικαστούν;;;;;
Οι ένοχοι για τις τόσες αυτοκτονίες έχουν απαλλαγή;;;; Ποιός θα δικάσει τους υπεύθυνους των ανθρώπων που αφαίρεσαν άδικα τη ζωή τους;;;;; Δικαίωση ζητάω για τους ανθρώπους που δεν είναι πια μαζί μας....
***
ΣΧ. Απ' ότι είδα πολλά δεν είναι διαθέσιμα απ' τα βιντεάκια μου, όπως και άλλων, καθώς και φωτογραφίες που χάθηκαν, όσον αφορά στα δικά μου αφιερώματα.
Όπως και νά 'χει, με πόνεσε η ψυχή μου απόψε. (Βράδυ μεταξύ 17 και 18 Φλεβάρη 2019)
Ένα κατάλαβα, πως καρφάκι δεν καίγεται στους πολιτικούς μας, ούτε γι' αυτούς που φεύγουν, ούτε γι' αυτούς που μένουν!
Δεν το κατάλαβα αυτό με το κινητό... αλλά δεν πειράζει...