Πόση μοναξιά - Θηβαίος, αυλή και βροχή

Εδώ είναι Κυριακή, γιατί... τότε έβρεξε, κι ας έτρεχα απ' την Παρασκευή, με την ψυχή στο στόμα, μη βρέξει!

Τόση προσευχή γι' αυτό, δεν ξανάγινε! 

Ο ήλιος χαμογελούσε συνέχεια! Ούτε καν, σύννεφα!

...Και, Κυριακή πρωί, με δυο ώρες ύπνο, "κάτι" με ξύπνησε και πρόλαβα τις πρώτες σταγόνες της βροχής, συν, μάζεψα τα απλωμένα μου!

Ο Θηβαίος έπαιζε κατ' αποκλειστικότητα αυτή την φορά. Ούτε καν, ο χαλασμένος δίσκος του πικ απ, με τον Μητροπάνο, με τίτλο "Η εθνική μας μοναξιά"! 

Έχω κολλήσει τελευταία, δένουν οι στιγμές μου με πολλά τραγούδια του.

(Καλά είναι κι έτσι! Τσάκα τσάκα, γράφω και δυο λογάκια, για να θυμάμαι, όταν έρθει το Αλτσχάιμερ!...)