ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ
Κάποτε δεν μας ήταν τόσον απεχθής η προσέγγιση.
Θυμάμαι τις μυγοκορδέλλες,στο μπακάλικο του πατέρα,
πάνω από ανοιχτά βαρέλια με τυρί,τον μαστιχά να σκουπίζει
το πρόσωπό του-καλοκαίρι ιδρωμένο-πριν τραβήξει το γλύκισμα
από το ξύλο του,τσιγγάνους να μας καλούν σε γάμους
όπου έτρωγαν, με τα χέρια,ρύζι,μέσα σε τσίγκινα πιάτα
καθισμένοι γύρω απ'το χαμηλό σοφρά.
Υπήρξαν εποχές που δε φοβόμαστε τους συνωστισμούς,
τα λεωφορεία γεμάτα "ένα βηματάκι οι όρθιοι",ο εισπράκτορας,
οι νυχτερινές βενζινάκατοι έφταναν την ίσαλο,
σκοτάδι,τραγουδούσαμε,ακουμπώντας τους αγκώνες,
το ίδιο στα παλιά παζάρια,νυχτερινοί ανεμοστρόβιλοι,κουβαλούσαν
την οσμή του πλησίον και της ασετιλίνης.
Κάποτε δεν μας ήταν τόσον απεχθής η προσέγγιση.
Θυμάμαι τις μυγοκορδέλλες,στο μπακάλικο του πατέρα,
πάνω από ανοιχτά βαρέλια με τυρί,τον μαστιχά να σκουπίζει
το πρόσωπό του-καλοκαίρι ιδρωμένο-πριν τραβήξει το γλύκισμα
από το ξύλο του,τσιγγάνους να μας καλούν σε γάμους
όπου έτρωγαν, με τα χέρια,ρύζι,μέσα σε τσίγκινα πιάτα
καθισμένοι γύρω απ'το χαμηλό σοφρά.
Υπήρξαν εποχές που δε φοβόμαστε τους συνωστισμούς,
τα λεωφορεία γεμάτα "ένα βηματάκι οι όρθιοι",ο εισπράκτορας,
οι νυχτερινές βενζινάκατοι έφταναν την ίσαλο,
σκοτάδι,τραγουδούσαμε,ακουμπώντας τους αγκώνες,
το ίδιο στα παλιά παζάρια,νυχτερινοί ανεμοστρόβιλοι,κουβαλούσαν
την οσμή του πλησίον και της ασετιλίνης.
Σήμερα κλειστήκαμε σε πελώρια,άδεια δωμάτια
και γράφουμε
για τη μοναξιά.
και γράφουμε
για τη μοναξιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου