Ανάμεσα σε λογική και συναίσθημα, εσύ να επιλέγεις και τα δύο!

Σε κάθε έναν από εμάς, βάσει της ψυχοσύνθεσης αλλά και των βιωμάτων του, υπάρχει μία σαφής τάση προς τη μία ή την άλλη πλευρά.
Κάποιοι από εμάς τείνουν να συμπεριφέρονται με έναν πιο λογικοφανή τρόπο στηριζόμενοι σε αναλύσεις και επιχειρήματα, ενώ κάποιοι άλλοι είναι περισσότερο συναισθηματικοί. Όταν οι δύο αυτές πλευρές συνυπάρχουν στον ίδιο άνθρωπο με μικρές ποσοτικές διακυμάνσεις, θα μπορούσαμε να πούμε ότι διακρίνεται μία σχετική ισορροπία και είναι πολύ πιθανό να εκδηλώνει αρμονικές συμπεριφορές στις σχέσεις του με τους άλλους.
Τι γίνεται, όμως, όταν σε ένα άτομο η μία ή η άλλη πλευρά χαρακτηρίζονται από μεγάλες διακυμάνσεις και το άτομο αυτό είναι ακραία συναισθηματικό ή έχει απόλυτα εκλογικευμένη συμπεριφορά; Ως γνωστόν κάθε τι το οποίο χαρακτηρίζεται ως ακραίο ή απόλυτο, οπωσδήποτε εκφράζει μία υπερβολή άρα και μία ανισορροπία. Και αυτό είναι κάτι που αναπόφευκτα οδηγεί σε δυσκολίες και διαφόρων ειδών προβλήματα.
Το παραπάνω μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητό κυρίως από ανθρώπους οι οποίοι ανήκουν σε μία από τις δύο πλευρές αλλά σε μεγάλο βαθμό εκδήλωσης.
Έτσι λοιπόν καλό θα ήταν να έχουμε κάποιες κατευθύνσεις στον νου μας, οι οποίες θα μας οδηγήσουν σε αποφυγή ανεπιθύμητων επιπλοκών, οι οποίες θα αποτελούν συνέπεια είτε μίας ψυχρά εκλογικευμένης διαχείρισης μιας καταστάσεως είτε μιας υπερβολικά συναισθηματικής συμπεριφοράς. Οι περισσότερες από τις παρακάτω οδηγίες είναι εύκολα εφαρμόσιμες σε κάθε τομέα της ζωής μας.
1. Εξισορροπώ δύο αντίρροπες δυνάμεις μέσα μου, πρώτα απ’ όλα σημαίνει ότι τις αναγνωρίζω. Αποδέχομαι την ύπαρξή τους και στη συνέχεια τις κατανοώ σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Όταν έχω επαρκή επίγνωση αμφότερων των δεδομένων, τότε είμαι σε θέση να τις διαχειριστώ με ωριμότητα και σοφία με μόνο σκοπό μία θετική έκβαση που θα με οδηγήσει σε εξέλιξη.
2. Αφού τις κατανοήσω πλήρως, αρχίζω να τις παρατηρώ στους γύρω μου. Εντοπίζω διακριτικά όλα όσα μου κεντρίζουν την προσοχή στις αντίστοιχες δικές τους συμπεριφορές, κάθε στοιχείο που μου αρέσει, αλλά και όλα εκείνα που θα ήθελα να αποφύγω ή να ελαττώσω στον δικό μου χαρακτήρα. Είμαι σε επαγρύπνηση δηλαδή γίνομαι σιωπηλός παρατηρητής του άκρατου συναισθηματισμού ή της ακραίας εκλογίκευσης των άλλων, και παρακολουθώ το σημείο που αυτό τους οδήγησε. Κρατώ ό, τι θεωρώ καταλληλότερο για μένα και πράττω αντίστοιχα.
3. Παρατηρώ πως έπραττα στο παρελθόν μου, καθώς και τι συνέπειες είχε αυτό στην ζωή μου. Έτσι λοιπόν, αν για παράδειγμα είχα υπάρξει ένα συναισθηματικά ευάλωτο άτομο, βλέπω που με οδήγησε αυτός ο συναισθηματισμός στην πράξη και ποιες ήταν οι επιπτώσεις του. Αντίστοιχα πράττω και για την εκλογίκευση. Συνειδητοποιώντας τις συνέπειες των παρελθοντικών συμπεριφορών μου, αναγνωρίζω παράλληλα τις ανισορροπίες στις πράξεις μου καθώς και τι αυτές μου προκάλεσαν με μόνο στόχο να μην τις επαναλάβω.
4. Ανακαλύπτω ερεθίσματα που θα με βοηθήσουν να αφυπνίσω την πλευρά αυτή της προσωπικότητάς μου η οποία χρειάζεται περισσότερη ενίσχυση. Εάν π.χ. είμαι πολύ συναισθηματικός και ενδεχομένως και κάπως αιθεροβάμων, καλό θα ήταν να εστιάσω στον τρόπο επίλυσης καθημερινών πρακτικών προβλημάτων, να ασχοληθώ με λογαριασμούς ή να λύσω ένα σταυρόλεξο. Αυτό θα βοηθήσει τη σκέψη μου να γειωθεί και να μάθει να είναι αποτελεσματική και στα πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας. Εάν τώρα λειτουργώ με απόλυτη εκλογίκευση, ίσως και να με βοηθούσε ένα βιβλίο κατάλληλο να με προσεγγίσει συναισθηματικά ή ακόμα και η παρακολούθηση μίας αντίστοιχης ταινίας ή ενός σεμιναρίου. Τρόποι θα υπάρχουν πάντα, όσο θα υπάρχει η θέληση για αλλαγή.
5. Εστιάζω στον εαυτό μου και στη ζωή μου με μία πιο μακροπρόθεσμη οπτική. Τι αντίκτυπο δηλαδή θα είχε η μία ή η άλλη επιλογή συμπεριφοράς σε μερικά χρόνια από τώρα; Πώς θα ήταν η ζωή μου; Πόσο θα είχε αλλάξει και με τι τρόπο; Θα με κάλυπτε σαν άνθρωπο αυτή η προοπτική; Αν ναι έχει καλώς, αν όμως όχι, τότε θα έπρεπε να εντοπίσω όλα εκείνα τα στοιχεία από τα οποία θα προτιμούσα να απαλλαγώ και να μπω σε διαδικασία αλλαγής ή αναδιαμόρφωσής τους.
Για καμία προσωπικότητα η αλλαγή ή η εξισορρόπηση διαφόρων στοιχείων της, δεν είναι απαραίτητα ευχάριστη. Είναι όμως αναγκαία και σχεδόν αναπόφευκτη, τουλάχιστον για όλους εκείνους που επιθυμούν ένα ποιοτικότερο επίπεδο ζωής στην πράξη και επί της ουσίας.
Γράφει η Κατερίνα Γαβρίλη.
Πηγή
πηγή