ΣΟΥ ΗΤΑΝ ΟΙΚΕΙΟ
Υπήρξαν, ανέκαθεν, ευάριθμες
οι παρουσίες Σου,Κύριε,
στο μικρό δωμάτιο της καρδιάς μου,
"καλημέρα" μου'λεγες,
"να παίξουμε,ώσπου να με φωνάξει ο Ιωσήφ,
πρέπει να τελειώσουμε ένα έπιπλο,σήμερα".
Κι εγώ δεχόμουν,κι άδειαζα το δωματιάκι,
από ωχρούς λογισμούς,μισοτελειωμένα σύννεφα
ποιημάτων,θαλασσινά φεγγάρια-
έμενε το απόλυτο λευκό ενός στήθους περιστεριού,
ήξερα πόσο σου ήταν οικείο.
Υπήρξαν, ανέκαθεν, ευάριθμες
οι παρουσίες Σου,Κύριε,
στο μικρό δωμάτιο της καρδιάς μου,
"καλημέρα" μου'λεγες,
"να παίξουμε,ώσπου να με φωνάξει ο Ιωσήφ,
πρέπει να τελειώσουμε ένα έπιπλο,σήμερα".
Κι εγώ δεχόμουν,κι άδειαζα το δωματιάκι,
από ωχρούς λογισμούς,μισοτελειωμένα σύννεφα
ποιημάτων,θαλασσινά φεγγάρια-
έμενε το απόλυτο λευκό ενός στήθους περιστεριού,
ήξερα πόσο σου ήταν οικείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου