Δεν κλαίω για τώρα - Βίκυ Μοσχολιού

Δεν έκλαιγαν τα μάτια, η ψυχή σπαρταρούσε, μόνο.
Πριν ένα μήνα είχα κλαδέψει, απίστευτο το ζωντάνεμα της αυλής μου, απίστευτο!
Τα μάτια δεν χόρταιναν, τα πόδια βιαζόντουσαν, μην βρέξει!...
Η ψυχή παραμιλούσε, ακούγονταν...
"Δεν πονάνε οι τοίχοι, το δάνειο, η ανασφάλεια... Νέα η οικοδομή, δεν πρόλαβα να την ζήσω, να την αγαπήσω... Την αυλή όμως;... Το χώμα, οι αναμνήσεις, τα λουλούδια μου; Τα γραμμένα πριν χρόνια όνειρά μου που πραγματοποιήθηκαν, γιατί δεν μού δίνουν χαρά; γιατί;" (ΕΔΩ ΠΑΛΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ)

Πόσο μ' έχει τρομάξει αυτή η οικονομική κατάσταση; Πόσο;

Τα λουλούδια απαντούσαν, ο ήλιος το ίδιο, μόνο που η μετάφραση είναι άγνωστη...
Θεός, μόνο, ξέρει!

Δεν κλαίω για τώρα - Βίκυ Μοσχολιού