Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

Το "έμείς", του εγώ μας.

.................
..........................
Έστω, πρόλογος, οι τελίτσες.

Αδέσποτη, δεν υπήρξα στην ζωή μου... προέκυψε.
ΝΤΕλάλης... υπήρξα και γιατί προέκυψε και γιατί το ήθελα.

....
Το παλεύω, να μην εκφραστώ, εδώ και μέρες.
Ειδικά, απόψε.

...Θα την παλαίψω και δε θα εκφραστώ.
Αν ενδιέφεραν οι σκέψεις μου, θα είχα και φίλους.

Δεν έχω.

Υπήρξα άνθρωπος που αγαπήθηκα πολύ, μόνο, όταν έδινα.

Μετά, μισήθηκα, αφάνταστα.

Ενημερώνω... πως, τ' αντέχω.
Νιώθω ήσυχη την συνείδησή μου.

Δεν ζήτησα, δεν πήρα, δεν χρωστάω.

Ότι μού χάρισαν, το ανταπέδωσα διπλό, εκτός "ειδικών" περιπτώσεων, που η "ζυγαριά", επέμενε κι εγώ δεν είχα "αντίτιμο", γι' αυτό και δεν "ζυγίστηκα", δεν το δοκίμασα, καθόλου.

...Ας χρωστάω. Ποτέ δεν ξέρεις, μπορεί να κερδίσω "λαχείο" και να "ξεχρεώσω".


...Περιπλανιέμαι, εδώ και καιρό.
Πάντα ήμουνα ανήσυχος άνθρωπος, αλλιώς, δεν θα βρισκόμουνα κι εδώ.

Δεν είμαι μορφωμένη, ούτε πολυδιασμένη. Ίσως έχασα πολύ χρόνο και σφουγγάρι, (μυαλού) διαβάζοντας και πολλά "άχρηστα" πράγματα στη ζωή μου.

Όχι, ίσως! Σίγουρα!

Έτσι, άφησα απ' έξω την πολιτική.

Την άφηνα για τους μορφωμένους...

Εγώ (της Κατερίνας), ήξερα τον Ρήγα, κι απ' αυτόν, λίγα θυμόμουνα και θυμάμαι.

...Γενικά, το "καλάθι" του μυαλού μου, κρατάει ελάχιστα, πια, όσα κι αν διαβάσω.

Γι' αυτό και θα δηλώνω, πάντα, αδιάβαστη.

Γενικώς, ακόμα κι από παπά, εφόσον δεν εκκλησιάζομαι συχνά, κατά τους Κανόνες.

.....................
..................
..............

Επίλογος.
Αρκεί, που "έσκασε" λίγο η "βαλβίδα" μου, κι έγραψα "κάτι".

Παρακολουθώντας άπειρες σελίδες ειδήσεων, απ' όλους τους χώρους, καταλήγω σε μένα.

Θυμήθηκα, (κάθε μέρα και στιγμή, έτσι κι αλλιώς, η ζωή με εκπαιδεύει και την θυμάμαι), αυτή μου την φράση:

"Να εύχεσαι, να σου χτυπούν την πόρτα σου και να μπορείς να δώσεις!"

Ήταν 2012, όταν την ξεστόμισα, γραπτώς, κι εν συντομία.

Φλεβάρης 2016, κι αφού... "πόρτα" δεν είναι μόνο, η του σπιτιού μας, αλλά και τόσες άλλες, ορατές και αόρατες, διαπίστωσα, μάλλον, "εξελίχτηκε" τόσο ανάποδα η ζωή, που όσο και αν θέλω, δεν μπορώ να δώσω, γιατί δεν έχω, αυτά που μου "ζητάνε".
Πάντα ήμουνα ο άνθρωπος που έδινα αυτό που χρειαζόταν κάποιος.
Αν διψούσε κι ήθελε πορτοκαλάδα και δεν είχα, έδινα με την καρδιά μου, καθαρό νεράκι.
Έδινα και το παραπάνω μου, ίσως, ακόμα, κι όταν δεν μπορούσα.
Κάποιοι το κατάλαβαν, κάποιοι όχι.

Τώρα;
Τώρα...είμαι λυπημένη, γιατί νιώθω άχρηστη, κυρίως απογοητευμένη που δεν βρήκα μια σελίδα, να σας παραπέμψω, "εν λευκώ", ώστε να καλύπτομαι στις σιωπές μου.
"Σιωπές", που καθένας τις "μεταφράζει", όπως θέλει και απέχει πολύ απ' την πραγματικότητα.
Δεν άλλαξα, απλά, με βρήκα.
Είχα χαθεί, πράγματι.
Δεν ξέρω που πάω, ξέρω όμως, τι θέλω.
Δεν "σιωπώ", γιατί ζηλεύω χαρές, εκδηλώσεις, δόξες, ειδήσεις φίλων ή γνωστών.
"Σιωπώ", γιατί είναι καιρός, να μην "χασομεράμε" τον κόσμο.
Πρέπει να του δώσουμε χρόνο να σκεφτεί, να βρει τι άλλαξε, τι αλλάζει στην ζωή του, τι τον ενοχλεί, ώστε, πριν είναι αργά, να το διορθώσει, αν μπορέσει, αν τα καταφέρει...
Τόσα, "αν"!
Εκεί φτάσαμε.
Δεν είναι καιρός για "παλαμάκια", παιδιά... ούτε για πολυτέλειες. (θα καταλάβουν φίλοι και "εχθροί", που απευθύνομαι).

Επί της "ουσίας", μ' ενδιαφέρει το δάσος κι όχι το δέντρο, όπως έκανα παλιότερα.

Ίσως και να μην καίγονταν, τότε.

Κι αν, ναι, αδικαιολόγητη, δεν το είχα πάρει χαμπάρι, όμως, οπότε, εγώ η ίδια, με συγχωρώ, όχι γιατί με "χαϊδεύω", αλλά γιατί πρέπει να πάω παρακάτω, εννοώντας "παραπάνω".

Το "παραπάνω" μου είναι το "δάσος" μας.

Το "βλέπω" που "καίγεται" με χίλιους τρόπους κι εμείς τα "δέντρα"........ τον χαβά μας!

Όπου "δάσος" η Ελλάδα μας...

Το "έμείς", του εγώ μας.

Πόσα ψεύτικα "εγώ", μπορεί να είχε αυτό το "εμείς", που, αν ήταν γνήσιο, θα μπορούσε, πράγματι, να αγκαλιάσει τους "εσείς" και τους "αυτούς";

Του επιλόγου, ναι, ακόμα...

Όσο κι αν προσπαθώ να "ξυπνήσω" απ' αυτόν τον εφιάλτη, τόσο πιο τρομακτικός γίνεται.

ΕΥΧΟΜΑΙ, να ξυπνήσουμε όλοι μαζί, στο ίδιο σημείο, την σωστή στιγμή, την ίδια στιγμή.

Γρίφος;
Κι αυτό προέκυψε.

***
Υπενθύμιση:
Σ' ένα καμμένο ή ξεραμένο δάσος, κανείς δε θα περάσει καλά, όση προετοιμασία κι αν νομίζει ότι έχει, όσους φίλους κι αν νομίζει ότι έχει, που στηρίζεται σ' αυτούς.
Αν δεν έχει καθένα δέντρο τις δικές του ρίζες (αξίες), όσο κι αν στηριχτεί στων άλλων...

Τέλος.

Υγ. Ώρα 3:06 ξημ. Σαββάτου, θα σκεφτώ το πρωί, αν θα δημοσιεύσω αυτή την ανάρτηση, αν την βρω, κιόλας!...

...Γιατί, ....πολλά συμβαίνουν.

Υγ. Σάββατο βράδυ. Αφού είναι εδώ, κι αφού γράφτηκε, κι αφού ακολούθησε μια απάντηση "όνειρο", ας δημοσιευτεί.

***
Σφήνα, αφού το πέτυχα:

...για να μείνει χώρος για πραγματικές, καλές φιλίες
Στα ελληνικά ο όρος για τις προβληματικές φιλίες είναι «λυκοφιλίες», στα αγγλικά ‘frenemies’ (friends = φίλοι & enemies = εχθροί), που σημαίνει ότι ως πολιτισμοί αναγνωρίζουμε ότι κάποιες φιλίες σημαδεύουν τους ανθρώπους αρνητικά.  Σας έχει τύχει να αναρωτιέστε για ποιο λόγο συνεχίζετε τη φιλία σας με κάποια άτομα;  Στην πορεία της ζωής μας αλλάζουμε, όπως αλλάζουν και οι άνθρωποι γύρω μας.  Μερικές φορές μάλιστα ανακαλύπτουμε ότι έχουμε στη ζωή μας αρνητικούς ή και τοξικούς ανθρώπους και δεν κάνουμε τίποτα, απλώς σφίγγουμε τα δόντια και τους ανεχόμαστε.
Όταν απαλλαγείς από τους αρνητικούς ανθρώπους, τότε θα κάνεις χώρο και θα έχεις χρόνο για νέες φιλίες με θετικούς ανθρώπους που σου ταιριάζουν.
Γράφει η  Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ph.D Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια (greekpsychologypages.blogspot.gr).
Ποιοι είναι οι αρνητικοί ‘φίλοι’:
1. Ο εγωιστής φίλος
Πρόκειται για τον ‘παρτάκια’, που σκέφτεται μόνο τον εαυτό του και τις ανάγκες του. Είναι ο φίλος που πιστεύει ότι ο κόσμος γυρίζει γύρω του.  Είναι η φίλη που της λες το πρόβλημά σου και στο γυρνάει για να σου πει το δικό της, που, φυσικά, είναι χειρότερο από το δικό σου! Πάντα έχει κάποιο θέμα και δουλειά σου είναι να την παρηγορήσεις, να την υποστηρίξεις και να της το λύσεις.  Είναι κουραστικό.
2. Ο φίλος που δεν έχει χρόνο για σένα
Εσύ είσαι πάντα αυτή που κάνει την αρχή και παίρνει τηλέφωνο ή στέλνει μήνυμα.  Αν και όταν απαντήσει, η απάντηση της φίλης αυτής είναι τύπου «ναι, να τα πούμε… δε μπορώ αυτό το σαββατοκύριακο, ούτε το επόμενο, για να δω όμως, την επόμενη Δευτέρα, για ένα ποτάκι;  Ίσως αργήσω λίγο, δε σε πειράζει ε;  Για καμιά ωρίτσα, μετά θα πρέπει να φύγω..».
3. Ο φίλος που μονίμως σε ρίχνει
Κάνετε σχέδια, δίνετε ραντεβού, και τελευταία στιγμή τα ακυρώνει, δε σηκώνει το τηλέφωνο, δεν εμφανίζεται…  Και αυτό συμβαίνει κάθε φορά.  Είναι η φίλη που εξαφανίζεται κατά διαστήματα και επανέρχεται όταν σας έχει ανάγκη.
4. Ο φίλος που συνέχεια σε κρίνει και σε κάνει να νιώθεις άσχημα

Οι αληθινοί φίλοι αγαπάνε τους φίλους τους γι’ αυτό που είναι.  Αν χρειαστεί να τους κάνουν κριτική, να τους επισημάνουν κάποιο λάθος ή κάτι που πρέπει να το διορθώσουν, το κάνουν με προσοχή για να μην πληγώσουν τα συναισθήματα του φίλου τους.  Η φίλη που σου λέει άσχημα πράγματα πιστεύοντας ότι έτσι θα σε αλλάξει, κάνει λάθος!  Αν λοιπόν κάποιος σε κάνει να νιώθεις άσχημα ξανασκέψου πόσο φίλος σου είναι και αν πραγματικά χρειάζεσαι αυτό το άτομο στη ζωή σου.
5. Ο φίλος που διαρκώς ζητάει κάτι
Οι φίλοι είναι για να βοηθάνε ο ένας τον άλλον.  Τι γίνεται όμως όταν έχεις έναν φίλο που διαρκώς σου ζητάει, χρήματα, πράγματα, χάρες, εξυπηρετήσεις, βοήθεια, στήριξη, και οτιδήποτε χρειάζεται, χωρίς ποτέ να ανταποδίδει;
6. Ο φίλος που είναι μαζί σου όταν χρειάζεται κάτι

Ο φίλος που είναι χωρισμένος και δεν ξέρει τι να κάνει τα παιδιά του και τον εαυτό του τις γιορτές και σε θυμάται τότε ακριβώς, για να τον καλέσεις (ή αυτοπροσκαλιέται).  Η φίλη που έμεινε μόνη της και μέχρι να βρει καινούργιο φίλο κάνει παρέα μαζί σου.  Ναι, οι φίλοι πρέπει να παίρνουν στην ώρα της ανάγκης τους.  Δίνουν όμως κάτι σε εσένα την ώρα της δικής σου ανάγκης;
7. Η φίλη που σε κουτσομπολεύει
Ναι, υπάρχει και αυτή η κατηγορία, των φίλων που μαζί σου είναι μέλι-γάλα και μόλις γυρίσεις την πλάτη σου σε κουτσομπολεύουν για σημαντικά και ασήμαντα ζητήματα.  Αν το μάθεις και τους το επισημάνεις σου το αρνούνται.  Διπρόσωποι άνθρωποι, που σε ζηλεύουν.
8. Ο φίλος που σου λέει ψέματα

Υπάρχουν φίλοι που σου λένε ψέματα, που δε σε σέβονται, που σε κοροϊδεύουν, αλλά παρόλα αυτά σε κρατάν στον κύκλο τους για να έχουν ένα ακόμα θύμα.  Αξίζεις μια τέτοια συμπεριφορά;
8. Ο φίλος με τον οποίο δεν έχεις τίποτα κοινό

Πιθανότατα πρόκειται για έναν φίλο από τα παλιά, από μια άλλη χρονική περίοδο ή φάση της ζωής σου.  Άλλαξες εσύ, άλλαξε και αυτό το άτομο (ή παρέμεινε ίδιο ενώ εσύ άλλαξες) και τώρα πια δεν έχετε τίποτα κοινό.  Συζητάτε μόνο για τα παλιά και συχνά η συζήτηση μοιάζει να ‘κολλάει’ και να μην πηγαίνει παραπέρα.  Μήπως είναι καιρός να βρείς και άλλους φίλους;
9. Ο φίλος που δεν έχει καλοσύνη και οίκτο

Έχεις κάποιον φίλο που απλώς δεν έχει καλοσύνη στην καρδιά του;  Μια φίλη που δε δείχνει οίκτο, δεν καταλαβαίνει τα συναισθήματα των άλλων (άρα ούτε και τα δικά σου), που είναι πολύ σκληρή και αυστηρή με τον καθένα και το κάθε τι;  Σου αρέσει στ’ αλήθεια να είσαι με ένα τέτοιο άτομο;
10. Ο φίλος που έχει κακή επιρροή επάνω σου

Δεν έχει σημασία η ηλικία σου, αλλά αν έχεις έναν φίλο που ασκεί κακή επιρροή επάνω σου θα πρέπει να ξανασκεφτείς τι σημαίνει τελικά για σένα αυτή η φιλία.  Είναι ένα άτομο που διαρκώς γκρινιάζει;  Πρόκειται για άτομο που μόνο διαμαρτύρεται και μεταφέρει την αρνητική του ενέργεια σε σένα;  Είναι ένα άτομο που σε μπλοκάρει και δε σε αφήνει να εξελιχθείς;  Ή είναι απλώς ένα άτομο που σε παρασύρει σε πράγματα που δεν είναι καλά για σένα και τελικά δεν τα θέλεις, απλώς ακολουθείς επειδή είναι φίλος;
Ίσως τα παραπάνω ακούγονται αρνητικά, όμως ξανασκέψου το:  διαλέγοντας ποιοι είναι οι φίλοι σου διαλέγεις και την ποιότητα της κοινωνικής και της συναισθηματικής σου ζωής, άρα και το βαθμό που είσαι ευχαριστημένος και καλοδιάθετος στην καθημερινότητά σου.
Θα χαρώ να ακούσω τις απόψεις σας και να κουβεντιάσουμε στο http://anelanda.gr/liza/epikoinwnia/
Θυμηθείτε επίσης να επισκεφθείτε την επαγγελματική μου σελίδα  στο Facebook
https://www.facebook.com/lvarvogli και να κάνετε like!
Διαλέξτε Αγάπη, Ηρεμία, Χαρά!
Δρ Λίζα
- See more at: http://greekpsychologypages.blogspot.gr/2016/02/blog-post_18.html#sthash.BwbKdxh0.dpuf
AdTech Ad

πηγή

2 σχόλια:

  1. ...Μετά, είδα αυτό το όνειρο: Ο Άγιος Υπάρχων, είναι μαζί μας! Το νου μας και να μην φοβόμαστε... ήταν η "ουσία" του....... "ονείρου".
    Εδώ: http://tamenoblog.blogspot.gr/2016/02/blog-post_27.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προκύπτει το σχόλιο. "Φίλους", εννοώ τα "κολλητιλίκια" της εποχής μας. Απ' τους άλλους, τους γνωστούς, ανθρώπους που εκτιμώ και μ'εκτιμούν, που θα τρέξουν και θα τρέξω, έχω, εννοείται, αλλά... δεν το φθείρουμε με τα καθημερινά μας, που εκεί είναι τα πραγματικά, αγγούρια!
    Έχουν να κάνουν και οι αποστάσεις, δεν το συζητάμε!
    Το τηλέφωνο;
    Τί λες, τώρα;
    Κάτσε όπως είσαι, φιλενάδα! Καθένας, πρέπει να κολυμπήσει με τα δικά του τα κύματα...
    Μέχρι να πιάσουμε στεριά, εννοείται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή