Αυτές τις γιορτές ευχόμαστε σε εσένα και τα αγαπημένα σου πρόσωπα πολλές όμορφες στιγμές!
Μια Μικρή Ανασκόπηση
Κοιτάζοντας
προς τα πίσω, το 2015 ήταν για όλους εμάς μια απίστευτη χρονιά: Το
titroo.gr σταδιακά άρχισε να παίρνει μορφή και άνοιξε τις πόρτες του για
όλους εσάς, τους χρήστες μας. Χωρίς της παρουσία και
τα σχόλια σας (τα οποία μας βοηθούν να γινόμαστε καλύτεροι) δεν θα
μπορούσαμε να είχαμε φτάσει εδώ! Για αυτό, νιώθουμε την ανάγκη να σε
ευχαριστήσουμε προσωπικά: Μας δίνεις απίστευτη όρεξη να συνεχίζουμε.
Γιορτές και Διατροφή (χωρίς ενοχές)
Για
όλους εμάς που οι γιορτές ισοδυναμούν με διατροφικές... ατασθαλίες,
ετοιμάσαμε ένα μικρό άρθρο που μπορεί να βοηθήσει ώστε να ξεφορτωθούμε
τις ενοχές αλλά να απολαύσουμε και τις γιορτές! Κάνε κλικ στον παρακάτω
σύνδεσμο για να μεταβείς στο άρθρο:
Για άλλη μια φορά, εμείς εδώ στο titroo.gr θέλουμε να σε ευχαριστήσουμε και να σου ευχηθούμε χαρούμενες γιορτές!
φιλικά,
Το
titroo.gr είναι σχεδιασμένο με πολύ αγάπη ειδικά για εσένα! Θέλουμε να
γνωρίζεις πως δεν μοιραζόμαστε την διεύθυνση email σου (ή άλλα προσωπικά
δεδομένα σου) με τρίτους.
Ένας
Ήφαιστος (πτώμα σ’ αποσύνθεση), ένας Ηρακλής (ποδολάγνος θυρωρός), ένας
Δίας (καθηλωμένος σε αναπηρικό) κι ένας Απόλλωνας (χαρούμενος στη
ντουλάπα του), τέσσερις άντρες όλοι κι όλοι (κι αυτοί μισοί) στο κλουβί
με τις τρελές: θεές και ημίθεες, μούσες και μουσίτσες, νύμφες και
νυφίτσες. Μαζεμένοι όλοι κι όλες σε μια πολυκατοικία κοινότυπη, της
γειτονιάς του καθενός μας, που βρωμοκόπησε από σκάνδαλα και μυστικά,
φετίχ και κρίματα, εγκλήματα κι ερωτήματα: Ποιος έφαγε τον Ήφαιστο;
Που εξαφανίστηκε η Εστία; Γιατί ο Δίας καθηλώθηκε σε καροτσάκι; Για
ποιον μαλλιοτραβιούνται Ήρα, Αφροδίτη κι Ερατώ; Τι κρύβουν Απόλλων κι
Άρτεμις; Ποιος θα κατεβάσει την Ήβη απ’ το ράφι; Ποιος έκλεψε τη μνήμη
της Μνημοσύνης; Αθηνά, Θάλεια και Δήμητρα τι ξέρουν; Η Βριτόμαρτις είναι
όντως παρθένα; Ο Ηρακλής θα τα βάλει τελικά με τους θεούς; Στο
Πάνθεον εμφανίζονται οι: Γιώργος Διονάς, ευΆγγελος Κάβουρας, Ελένη
Κατόγια, Σπυριδούλα Κοπάνου, Σπύρος Μακρυγιάννης, Βαρβάρα Μελίσση,
Αλέκα Παπαδημητρίου, Μαρία Παπαζήση, Αθανασία Πουρνάρα, Teuta Sadiku,
Ήρα Σκορδή, Λιάνα Τάταρη, Γαρυφαλλιά Τζανιδάκη. Ακούγονται: Πάρης Ζίκος,
Δήμητρα Ριζινού. Καλλιτεχνική σεναριακή σύλληψη, σκηνοθεσία και
σκηνογραφία: ευΆγγελος Κάβουρας. Βοηθός: Αναστασία Μάρκου. Κοστούμια:
Έφη Αντωνίου. Κατασκευές - Φωτογράφιση: Narcis Madalin Feticu.
Προζαφηγήσεις: Σπύρος Μακρυγιάννης. Ηχογραφήσεις: Studio ZK.
Διάρκεια παράστασης 2 ώρες (με διάλειμμα). Είσοδος ελεύθερη. Για πέντε
παραστάσεις: Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη 8, 9 και 10 Δεκεμβρίου ώρα 9.15μμ
στο Θέατρο της Παλιάς Ηλεκτρικής Βόλου, υπέρ του Σωματείου Κινητικά
Αναπήρων ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΣ, σε συνδιοργάνωση με την Περιφέρεια Θεσσαλίας και σε
συνεργασία με τη Δ/νση Πολιτισμού ΔΟΕΠΑΠ - ΔΗΠΕΘΕ για το
Χριστουγεννιάτικο Πρόγραμμα Εκδηλώσεων του Δήμου Βόλου. Σάββατο 12
Δεκεμβρίου ώρα 8μμ στο Χατζηγιάννειο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο Λάρισας
σε συνεργασία με τον Σύλλογο Εργαζομένων Περιφέρειας Θεσσαλίας. Κυριακή
13 Δεκεμβρίου ώρα 8μμ στο θεατράκι του Ορφανοτροφείου Βόλου υπέρ των
παιδιών του Ορφανοτροφείου.
Είναι να τό 'χεις!
Τόσα σπίτια, δικαίωμα!
"Νοικοκύρης είμαι εγώ", που λέει και το τραγουδάκι.
Όπου θέλω, πάω!
Βαρέθηκα να χτίζω καινούργια σπίτια!
Θα κάνω βόλτες στα παλιά!
Τον "σαλό" τον καταλαβαίνεις απ' τα "έργα" του!
Τό 'λεγε κι ο μπάρμπα - Μήτσος, ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
Εδώ η Σαλή!
Και Σαλοκατίνα, βεβαίως, βεβαίως!
Ξημέρωσε η 27 Ιούνη 2015.
Ιστορικό Σάββατο για την Ελλάδα.
Θα το ζήσω κι αυτό.
Δε μπορεί να μη γεννήθηκα σε ιστορική εποχή, όλα κι όλα!
Είπα κι εγώ:
"Τόση τυράγνια, γιατί; Κάποιος λόγος θα υπάρχει!"
ΕΙΘΕ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΟΥ!
ΕΙΘΕ!
ΔΕΝ Μ' ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΠΟΥ ΕΙΔΑ, ήδη, κι αυτό με τρομάζει.... ΠΟΛΥ!
(Δε με τρομάζει εμένα η φτώχεια, ούτε η όποια πείνα...
Το αντίθετο της αγάπης, δεν αντέχω, μόνο!
"Βόηθα... μη φαγωθούμε, μεταξύ μας" - γνωστό άσμα)
Γι' αυτό, επειδή οι εξελίξεις τρέχουν, (η ζωή ποτέ δεν με περίμενε έτσι, κι αλλιώς, να της πω τα δικά μου, πάντα με προλάβαιναν άλλα και άλλοι), να προλάβω τουλάχιστον, να "δεσ π ωθώ", (να πάω στην βάση μου, να εκπέμπω από κει, όσο θα εκπέμπω, ακόμα), κλείνοντας με τον Σπύρο, γιατί το αξίζει.
Ήταν τότε... (δείτε εκεί) που σ' ένα ανθοπωλείο, δεν αποφάσιζα τι θα πάρω, αν θα το πάω ή θα το στείλω, κ.λ.π.
και βρέθηκα εκεί κοντά, ξανά, χθες.
(Σ' ένα γιατρό μου είχα πάει.... κ.λ.π.)
Θυμήθηκα την προκαταβολή, θυμήθηκα και την εκδήλωση (την τρίτη - η δεύτερη ήταν στο Γηροκομείο) που πάλι δεν θα πήγαινα, αλλά... ζήτησα αυτά τα λουλούδια, για τον Σπύρο.
Είχα ξεμείνει από λεφτά, όσα είχα δώσει τότε...., δεν υπήρχαν κυκλάμινα αυτή την εποχή... τι να διαλέξω;....
"ας είναι αυτά"!
....Ακόμα κι αν ξηραίνονταν.... εγώ θα τα πήγαινα στον Σπύρο, κάποια άλλη στιγμή, κι εκείνος θα καταλάβαινε...
(Σ' αυτό το παιδί, δε χρειάζεται να λες πολλά, καταλαβαίνει, αισθάνεται, Άλλη επικοινωνία!)
....
Κρατούσα την ανθοδέσμη και περπατούσα. (κάτι χιλιόμετρα... δεν το κατάλαβα!)
Ζαλιζόμουνα. Πίεση 5 με 9. Εδώ πατούσα, εκεί βρισκόμουνα, μα συνέχιζα. Όχι, δεν θα έπεφτα στον δρόμο, ούτε στην θάλασσα...
...Λες κι ήταν μπαστούνι... η ανθοδέσμη βοηθούσε.
Μπήκα και σ' ένα μάρκετ. Πήρα αλάτι... και κάθε τόσο, έτρωγα ... και προχωρούσα...
Έφτασα παραλία.
"Θάλασσα... δως μου δύναμη... να φτάσω ως εκεί, να την παραδώσω... και να φύγω..."
....Μου έδωσε.
Έφτασα.
Έμεινα. ...
Το αλάτι με κράτησε όρθια ως εκεί, μετά με "κράτησε" η ποίηση, είναι σίγουρο.
Αυτά... και να πάω για ύπνο.
Ναι, για τον Σπύρο, πήγα. Αυτή είναι η αλήθεια. Τα λουλούδια με οδήγησαν, δεν ήταν στο πρόγραμμα... γιατί δεν υπήρχε πρόγραμμα.
"ΠΛΗΡΩΘΗΚΑ" ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ!
Ούτε σε Ευρώ, ούτε σε δραχμές!
Άλλο "ΧΡΗΜΑ"!
Λίγοι το έχουν!
Δεν τους πιάνει κανένα δημοψήφισμα.
*****
Στη θάλασσα π' αγάπησα
Από παιδί μεγάλωσα κοντά σου,
την αγκαλιά σου πάντα αποζητούσα,
σαν ήταν ήρεμη και ανοιχτή η καρδιά σου
στο κάλεσμά σου το γλυκό απαντούσα...
Πόσες φορές νανούρισμα η φωνή σου
σαν δίπλα σου έγειρα απαλά να με χαϊδεύεις,
κι άλλες φορές με τρόμαζε η οργή σου...
Αχ πόσο τον χειμώνα με παιδεύεις.
Με διώχνεις μακριά σου θυμωμένη,
και δύσκολα μπορώ να το πιστέψω,
κρύα, φρικτή, μαύρη, αναμαλλιασμένη,
πως πάλι μέσα σου το θέρος θα μερέψω....
Κάθε που η ζωή μακριά σου με κρατούσε
μονάχα να σε δω για λίγο νοσταλγούσα
κι ένα σου χάδι μιας στιγμής μου αρκούσε
να μου θυμίζει ότι από πάντα σ' αγαπούσα...
Την αύρα σου αγαπώ και την μορφή σου
τα βράδια τα ζεστά με το φεγγάρι
που ασήμι σπέρνει απ' το δέρμα ως την ψυχή σου...
Ποιος τυχερός αυτές τις νύχτες θα σε πάρει;...
Και ποιος σε κάποια σου γωνιά θα τυραννιέται
με τον θυμό σου πέρα να τα βγάλει...
Κι αν άπονη είσαι κανείς τους δεν σ' αρνιέται...
Θαρρείς είν' η αγάπη σου σαν του πιοτού την ζάλη...
Αμέτρητα τραγούδια γράψαν στ' όνομά σου
για τις χαρές, τις πίκρες, τον θυμό σου
για το γαλάζιο τ' όμορφο το φόρεμά σου
μα και τα όνειρα που σβήσαν στο βυθό σου...
Όσα όμως κρίματα κι αν κρύβεις στην καρδιά σου
όσο κι αν γρήγορα αλλάζει σου το κέφι
όσοι το φως το πρωτοείδανε κοντά σου
μια θάλασσα για πάντα θα τους γνέφει....
Αργοναύτης 15/06/2011
Αργοναύτη, αξίζεις πολλά!
Να σε προσέχεις!
Υγεία και επιτυχία σε ΟΛΑ ΣΟΥ!
Υγ. Όλη η βραδιά ήταν μια έκπληξη για μένα.
Άγνωστη μεταξύ αγνώστων, μα θα τους μάθουμε, μαζί, σε άλλο μπλογκ.
Τούτο ήταν πολύ "ελεύθερο" και δε θέλω να το μπερδέψω με πολιτικά γεγονότα.
Θέλω να μείνει η αύρα της θάλασσας και του Ιούνη, ως απόψε.
***
Υγ. Ξημ. Κυριακής:
Ένα "Έναντι" στην ομάδα, ανέβασα ΕΔΩ.
Το
μόνο που μαθαίνω είναι αυτό που έλεγε ο μακροννησιώτης πως ο εμφύλιος
ξεκίνησε από τα καφενεία. Ο καθένας που δεν την έφαγε ακόμα από την
κρίση κλείνεται στο καβούκι του, αυτός που την έφαγε είναι της άποψης
όλα πουτάνα. Στην ταινία Το Νησί, ο Γερμανός βάζει το Ρώσσο να
πυροβολήσει το συμπατριώτη του για να σώσει τη ζωή του. Τετοιο δίλημα
μας βάζουν. Ότι και να αποφασίσουμε η Ευρώπη όπως την ξέρουμε έληξε. Την μολύναμε με το μικρόβιο του επερχόμενου πολέμου.
Μπορεί να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει αλλά ζούμε πραγματικά ιστορικές στιγμές!
Σε λίγες μέρες θα κριθούν πολλά για την πατρίδα μας.
Και πρέπει όλοι με ωριμότητα και ψυχραιμία να αποφασίσουμε για το παρόν και το μέλλον μας.
Πέρα από πολιτικές και επιμέρους στρατηγικές, θα κληθούμε να
αποφασίσουμε για το μέλλον της χώρας στο ευρώ και κατ' επέκταση στην
ευρωπαϊκή ένωση.
Δυστυχώς επιβεβαιώνονται όσα σας λέμε εδώ και αρκετές μέρες-τότε που
όλοι διαβεβαίωναν ότι πάμε σε συμφωνία-ότι πάμε σε ραγδαίες πολιτικές
εξελίξεις...
Ελπίζουμε οι πολιτικές εξελίξεις να μη συνεπάγονται και άλλες εξελίξεις
σε επίπεδο εθνικών θεμάτων... γιατί ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι κάθε
φορά που η χώρα περνούσε μια κρίση, οι γείτονες ήταν πάντα εκεί για να
εκμεταλλευτούν ότι μπορούν!
ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ και κυρίως από τους πολιτικούς ταγούς του τόπου! πηγή
Ανεξάρτητα από τη θέση που θα πάρει ο καθένας μας στο δημοψήφισμα που
έρχεται... δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι όλοι είμαστε Έλληνες και όλοι
νοιαζόμαστε για το καλό της Ελλάδας!
Επειδή διαβλέπουμε διχαστικές τάσεις εντός της κοινωνίας, παίρνουμε θέση πρώτα από όλα υπέρ του ΟΧΙ στο διχασμό των Ελλήνων.
Ας ψηφίσει ο καθένας ότι πιστεύει ότι είναι καλύτερο για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Το δημοψήφισμα της Ελλάδας "ταρακούνησε" την Ευρώπη
Έκπληκτοι δηλώνουν διπλωματικοί κύκλοι της Ευρώπης
και των Θεσμών από την αιφνιδιαστική απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να
προκηρύξει δημοψήφισμα σε διάστημα μιας εβδομάδας.
Ενώ αυτή αυτή
την στιγμή υπάρχει κινητοποίηση στην ΕΚΤ για να διερευνηθούν οι
συνέπειες της ενέργειας αυτής στο τραπεζικό σύστημα τόσο της χώρας μας
όσο και της Ευρώπης (προγραμματίστηκε ραντεβού και με την ελληνική
πλευρά), κύκλοι των Βρυξελλών σε μια πρώτη αντίδραση υπογραμμίζουν πως
υπήρξε πολιτικό unfair από τη μεριά του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα ο
οποίος αν και ενημέρωσε μια σειρά Ευρωπαίων ηγετών δεν είχε δώσει εικόνα
των προθέσεων του προς την Κομισιόν και τον πρόεδρο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
Ταυτόχρονα
τονίζεται πως πρόκειται για μια κίνηση που δημιουργεί σειρά προβλημάτων
καθώς για κάθε παράταση οικονομικού προγράμματος τα κοινοβούλια των
χωρών - μελών της Ευρωζώνης οφείλουν να παίρνουν εγκρίσεις. "Η ελληνική
πλευρά έδρασε με τρόπο μονομερή σε μια αντίδραση ακατανόητη" αναφέρεται
ενώ επισημαίνεται πως υπάρχει και πρόβλημα νομικής εξουσιοδότησης της
ΕΚΤ και του Κεντρικού Τραπεζίτη Μάριο Ντράγκι για το κατά πόσο μπορεί να
δράσει ως προς την κατεύθυνση υπεράσπισης του χρηματοπιστωτικού
συστήματος της Ελλάδος καθώς δεν δικαιούται βάσει της ευρωπαϊκής
νομοθεσίας να πράξει κάτι τέτοιο αν η χώρα δεν βρίσκεται σε πρόγραμμα.
Αναμένουν μεγάλη πίεση στις τράπεζες
"Η
Δευτέρα θα είναι παραπάνω από κρίσιμη" τονίζει αρμόδια διπλωματική
πηγή, αφήνοντας να εννοηθεί πως το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα
κλυδωνιστεί λόγω της πίεσης που θα υπάρξει. Αυτή η διαπίστωση βεβαία
έχει να κάνει και με την αντίδραση των αγορών για την οποία αναμένεται
να υπάρξει έκτακτη συζήτηση σε ανώτερο ευρωπαϊκό επίπεδο.
Μέχρι
σήμερα στην Ελλάδα, έχουν διεξαχθεί επτά δημοψηφίσματα σε μια χρονική
περίοδο 54 ετών, με τις έξι περιπτώσεις το ερώτημα να σχετίζεται με το
πολίτευμα (βασιλευόμενη ή αβασίλευτη δημοκρατία) και μια για την έγκριση
Συντάγματος. Σημειώνεται ότι τα τρία από τα επτά δημοψηφίσματα
διενεργήθηκαν από δικτατορικά καθεστώτα. Ακολουθούν αναλυτικά τα δημοψηφίσματα: 1920: Η
κυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη προκηρύσσει δημοψήφισμα για τις 5 Δεκεμβρίου
με ερώτημα την επιστροφή του βασιλιά Κωνσταντίνου του Α'. Στο
δημοψήφισμα δεν συμμετέχουν οι Φιλελεύθεροι. Η επάνοδος του εξόριστου
βασιλιά εγκρίνεται με 99%. Το αποτέλεσμα ενοχλεί τις συμμαχικές δυνάμεις
και κυρίως τη Βρετανία που δεν επιθυμεί την επιστροφή του φιλογερμανού
Κωνσταντίνου. Οι σύμμαχοι παύουν να υποστηρίζουν την Ελλάδα προσφέροντας
την υποστήριξή τους προς την Τουρκία. Η αλλαγή της στάσης των συμμάχων
θεωρείται ένας από τους παράγοντες που συνέλαβαν καθοριστικά στη
μικρασιατική καταστροφή. 1924: Η Δ' Συντακτική
Εθνοσυνέλευση προκηρύσσει δημοψήφισμα για τις 13 Απριλίου με ερώτημα την
κατάργηση της μοναρχίας. Η διαδικασία οργανώνεται από την κυβέρνηση
Παπαναστασίου. Υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας ψηφίζει το 69,95% των
ψηφοφόρων και κατά το 30,05%. Την 1η Μαΐου της ίδιας χρονιάς ορκίζεται
πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Παύλος Κουντουριώτης. 1935: Προκηρύχθηκε
από το δικτατορικό καθεστώς του Γεωργίου Κονδύλη κι έμεινε στην ιστορία
ως "νόθο δημοψήφισμα". Το ερώτημα ήταν η κατάργηση της αβασίλευτης
δημοκρατίας. Σύμφωνα με το επίσημο αποτέλεσμα, υπέρ της βασιλευόμενης
δημοκρατίας ψήφισε το 97,88% των ψηφοφόρων, ενώ το "όχι" απέσπασε μόλις
το 2,12%. 1946: Η κυβέρνηση Κωνσταντίνου
Τσαλδάρη προκηρύσσει δημοψήφισμα για την 1η Σεπτεμβρίου. Οι επιλογές
ήταν τρεις: υπέρ ή κατά της επανόδου του βασιλιά και υπέρ της
αβασίλευτης Δημοκρατίας. Υπέρ της επανόδου του βασιλιά Γεωργίου Β'
ψήφισε το 69%, κατά το 20% και υπέρ της αβασίλευτης Δημοκρατίας το 11%. 1968: Η
χούντα των συνταγματαρχών διενεργεί δημοψήφισμα στις 29 Σεπτεμβρίου για
σχέδιο συντάγματος που είχε εκπονήσει η ίδια. Στο δημοψήφισμα - παρωδία
το "ναι" αποσπά ποσοστό 92,21% και το "όχι" το 7,79%. Στη διαδικασία
δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής οι πολιτικοί κρατούμενοι που είχαν
συλληφθεί ή εκτοπιστεί μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967. 1973: Το
δεύτερο δημοψήφισμα - παρωδία της Απριλιανής δικτατορίας
πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιουλίου εκείνου του έτους. Τα ερωτήματα
σχετίζονταν με την έγκριση μεταρρύθμισης του συντάγματος του 1968, την
εκλογή προέδρου (Γεώργιος Παπαδόπουλος) και αντιπροέδρου (Οδυσσέας
Αγγελής) της Δημοκρατίας για θητεία οκτώ ετών και την κατάργηση της
μοναρχίας. Υπέρ ψήφισε το 78,43% και κατά το 21,57%. 1974:
Μετά την πτώση της δικτατορίας, η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή
διενεργεί δημοψήφισμα με ερώτημα τη μορφή του πολιτεύματος. Το
δημοψήφισμα διενεργήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου. Το 69,2% των ψηφοφόρων
ψηφίζει κατά της βασιλευόμενης δημοκρατίας, έναντι 30,82% που είναι υπέρ
της επαναφοράς του θεσμού της βασιλείας.
(Γράφει ο Γιώργος από Γερμανία)
Περήφανος! Τρελαμένος! Συγκίνηση!
Η δημοκρατία επέστρεψε στη χώρα που την γέννησε! Σου είχα γράψει
πιτσιρίκο πως το θέμα είναι να επαναφέρουμε τη δημοκρατία στη χώρα! Τη
φέραμε!
Δεν έχω λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα μου!
Δεν μας πρόδωσε!
Ας αποφασίσει ο λαός! Όποιος αντέξει! Ήρθε η ώρα να μετρηθούμε!
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!
Αλλά, κλαίω πιτσιρίκο! Αλήθεια κλαίω! Κλαίω που δε μπορώ να είμαι εκεί να ψηφίσω και να συμμετάσχω!
Συγχωρέστε με!
Κάντε το καθήκον σας και για μένα!
Γιώργος από Γερμανία
(Αγαπητέ Γιώργο, πρέπει να έρθεις να ψηφίσεις στο δημοψήφισμα.
Δημοψήφισμα στην Ελλάδα -στην χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία- μετά από
41 χρόνια. Οπότε, επειδή το επόμενο δημοψήφισμα μπορεί να γίνει σε 41
χρόνια, έλα να ψηφίσεις. Να είσαι καλά.) πηγή
Τι προβλέπει το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής για το δημοψήφισμα
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Το άρθρο 44 παρ. 2 του Συντάγματος που
αναφέρεται στην προκήρυξη δημοψηφίσματος ορίζει ότι «O Πρόεδρος της
Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά
θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των
βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Yπουργικού Συμβουλίου.
Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα
και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα,
εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα
του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του
συνόλου και όπως ορίζουν ο Kανονισμός της Bουλής και νόμος για την
εφαρμογή της παραγράφου αυτής. Δεν εισάγονται κατά την ίδια περίοδο της
Bουλής περισσότερες από δύο προτάσεις δημοψηφίσματος για νομοσχέδιο.
Aν νομοσχέδιο υπερψηφιστεί, η προθεσμία του άρθρου 42 παράγραφος 1 αρχίζει από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος».
Επίσης με το άρθρο 115 του Κανονισμού της Βουλής «1. H πρόταση τoυ
Yπoυργικoύ Συμβoυλίoυ με την oπoία ζητείται η διεξαγωγή δημoψηφίσματoς
για κρίσιμo εθνικό θέμα σύμφωνα με τo άρθρo 44 παρ. 2 εδ. α΄ τoυ
Συντάγματoς κατατίθεται στη Boυλή, τυπώνεται και διανέμεται στoυς
Boυλευτές και εγγράφεται κατά πρoτεραιότητα στην ημερήσια διάταξη.
2. H πρόταση πρέπει να αναφέρει τo εθνικό θέμα για τo oπoίo ζητείται η
διεξαγωγή δημoψηφίσματoς, καθώς και την πρoθεσμία διενέργειάς τoυ και
να πρoσδιoρίζει με σαφήνεια τo ερώτημα ή τα ερωτήματα στα oπoία θα
απαντήσει o λαός.
3. H πρόταση συζητείται με ανάλoγη εφαρμoγή των διατάξεων των άρθρων 95 έως 100.
4. H ψηφoφoρία για την απoδoχή ή μη της πρότασης είναι oνoμαστική και
αφoρά τo κείμενo της πρότασης όπως κατατέθηκε ή διαμoρφώθηκε κατά τη
συζήτηση στη Boυλή.
5. H πρόταση εγκρίνεται με την απόλυτη πλειoψηφία τoυ όλoυ αριθμoύ των Boυλευτών.
6. H απόφαση της Boυλής πoυ δέχεται την πρόταση τoυ Yπoυργικoύ
Συμβoυλίoυ για τη διεξαγωγή δημoψηφίσματoς δημoσιεύεται με παραγγελία
τoυ Πρoέδρoυ της Boυλής στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως τo αργότερo μέσα
σε δέκα ημέρες». πηγή
Το διάγγελμα του Πρωθυπουργού για το δημοψήφισμα - ΒΙΝΤΕΟ
Πρώτη καταχώρηση: 27/06/2015 - 01:15
Τελευταία δημοσίευση: 01:15Πολιτική
Τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας προκειμένου, όπως είπε να απαντήσει ο λαός «στο εκβιαστικό τελεσίγραφο
των θεσμών». Το ερώτημα του δημοψηφίσματος που θα διεξαχθεί στις 5
Ιουλίου θα είναι «η αποδοχή ή η απόρριψη των προτάσεων των θεσμών».
«Μετά από 5 μήνες οι εταίροι κατέληξαν σε μια πρόταση τελεσίγραφο» ανέφερε ο Αλέξης Τσίπρας και συνέχισε:
«Η
ευθύνη μας υποχρεώνει να απαντήσουμε στο τελεσίγραφο με βάση τη
κυρίαρχη βούληση του ελληνικού λάου. Στο υπουργικό συμβούλιο εισηγήθηκα
τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος και η εισήγησή μου έγινε ομόφωνα αποδεκτή».
Όπως σημείωσε ο Πρωθυπουργός, αύριο θα συνεδριάσει εκτάκτως η Ολομέλεια της Βουλής.
Ο
Αλέξης Τσίπρας υπογράμμισε ότι ενημέρωσε για την απόφαση της κυβέρνησης
τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, την Γερμανίδα
Καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ, τον Γάλλο πρόεδρο, Φρανσουά Ολάντ και τον
Πρόεδρο της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι.
Παράλληλα, ο Πρωθυπουργός
επισήμανε ότι με επιστολή του θα ζητήσει επισήμως από τους ηγέτες της
Ευρωπαϊκής Ένωσης και τους Θεσμούς ολιγοήμερη παράταση του προγράμματος,
προκειμένου, όπως είπε «ο λαός να αποφασίσει χωρίς πιέσεις».
Κατά
το έτος 1963 και με αφορμή το γεγονός ότι μια δασκάλα πήγε σε ένα χορό
με κάποιο κύριο, ο επιθεωρητής της περιοχής εγκαλεί τη δασκάλα με το
παρακάτω έγγραφο: ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ...
Στην αντίληψη των κοσμικών ανθρώπων είναι αδιανόητο και άξιο
περιφρόνησης να απαρνηθεί κανείς το συμφέρον του και την κοινωνική του
επιφάνεια για την ελπίδα των αιωνίων αγαθών[1].
Εάν η ίδια η κατά Χριστόν ζωή και
περισσότερο η αποταγή των μοναχών για τους κοσμικούς αποτελεί αφροσύνη,
πόσο μάλλον η σαλότητα είναι γι’ αυτούς αφροσύνη, η οποία αποτελεί μια
ακόμα πιο ακραία μορφή άσκησης από αυτή των μοναχών. Όσο η άσκηση
προχωρεί σε ανώτερα στάδια και ο αγώνας του μοναχού γίνεται τραχύτερος,
τόσο ενισχύεται η εντύπωση και εδραιώνεται η βεβαιότητα για την τρέλα
τους.
Αυτού του είδους η πνευματική άσκηση
ήταν πολύ δύσκολη και μάλιστα επικίνδυνη, καθώς οδηγούσε το μοναχό έξω
από τα μοναχικά και ασκητικά του αιτήματα. Η Εκκλησία απέναντι σ’ αυτούς
που την ασκούσαν, έπαιρνε επιφυλακτική ή ακόμη και αυστηρή στάση. Η
στάση της αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι, πολλοί μοναχοί υποκρίνονται
τη σαλότητα για δικό τους έπαινο[2].
Όμως οι πραγματικοί διά Χριστόν σαλοί έδρασαν μέσα στο χώρο της
Εκκλησίας και συντέλεσαν στην πνευματική ανάπτυξη των πιστών. Είναι
διαφοροποιημένοι από τον κόσμο σχεδόν σε όλα, για να δείξουν την
απόσταση που χωρίζει τον πνευματικό κόσμο, που είναι το διαρκές παρόν
της παρουσίας του Θεού στην ύπαρξη του ανθρώπου, από τον υλικό κόσμο της
ρευστής μεταπτωτικής καθημερινότητας. Η ζωή τους είναι ένα διαρκές και
καθημερινό μαρτύριο, πνευματικό και σωματικό. Για να μπορέσει κανείς να
δει την πνευματική ελευθερία των διά Χριστόν σαλών μέσα από τις
φαινομενικά «ανήθικες» πράξεις, χρειάζεται πολύ Χάρη από τον Θεό. Δεν
είναι εύκολο να μελετά κανείς τέτοιους είδους βίους, διότι υπάρχει το
ενδεχόμενο να τους παρεξηγήσει, πιθανόν να σταθεί σε μερικά εξωτερικά
σημεία και να τους αδικήσει. Μόνον «χαριτωμένοι» άνθρωποι μπορούν να
εννοήσουν την εργασία των Αγίων και μάλιστα αυτών που προσποιούνται τον
σαλό[3]. Ο σαλός ελέγχει την παράλογη λογική των
πολλών, κρίνει την κακία του κόσμου, τη ζωή της αμαρτίας και όχι τον
πεπτωκότα. Θέλει να ανατρέψει την ψεύτικη παρούσα πραγματικότητα και να
μεταφέρει το μόνιμο μήνυμα της Βασιλείας των Ουρανών, όπου θα κυριαρχεί η
κοινωνία της αγάπης με τον Χριστό και τους άλλους. Ο διά Χριστόν σαλός δεν είναι ο ασκητής
που κάνει μία ή μερικές πράξεις σαλότητας και μετά, αφού εκλείψει ο
λόγος της προσποίησής του, επανέρχεται στα συνηθισμένα μοναχικά ή
καθημερινά του καθήκοντα. Αρνείται, φαινομενικά τουλάχιστον, και τα
ασκητικά ιδεώδη, αφού κάνει πράξεις αντίθετες προς αυτά. Η παράξενη
διαφοροποίηση αυτής της άσκησης έγκειται στο να ατιμάσει και να
ντροπιάσει ο ίδιος ο σαλός ακόμη και το όνομά του με ενέργειες που
επισύρουν την αγανάκτηση των γύρω του. Επίσης, απ’ έξω φαίνεται σαν
«γελωτοποιός» που διασκεδάζει τον κόσμο[4],
όμως από μέσα του υποφέρει και κλαίει. Δεν κλαίει για την κατάστασή του
όπου εκουσίως βρίσκεται, αλλά κλαίει επειδή λυπάται τους άλλους, τους
αμαρτωλούς, τους αμετανόητους, τους οποίους συμπονάει και συμπάσχει για
την τραγική τους κατάντια που ενώ είναι άρρωστοι πνευματικά δεν το
γνωρίζουν ή και το χειρότερο έχουν συμβιβαστεί. Η σαλότητα λοιπόν είναι το τελευταίο
στάδιο και ο υψηλότερος βαθμός της ταπείνωσης, η απώλεια κάθε υπόληψης
και εκτίμησης. Η καθολική άρνηση του εγώ και η υιοθέτηση της
«ανυπαρξίας» για το κοσμικό φρόνιμα σε συνδυασμό με την προβολή και
επίδειξη μιας α-νόητης συμπεριφοράς. Αυτό συμβαίνει διότι ο σαλός θέλει
να κρύψει τις αρετές του και τα πνευματικά του κατορθώματα από τους
άλλους. Την αγιότητά του την γνωρίζει μόνο ο Θεός και μονάχα Αυτός
επιτρέπει στις ψυχές που ευεργετήθηκαν πνευματικά και υπαρξιακά -από
κάποιον άγιο σαλό- να αναγνωρίσουν αυτή την παράξενη αγιότητα. Ο αλλόκοτος βίος και πολιτεία των σαλών,
επιβεβαιώνουν ότι, όσο υπάρχει κόσμος και Εκκλησία, θα συνυπάρχει και η
δυνατότητα του αγιασμού η οποία είναι πέρα από κάθε ηθικιστική και
ευσεβιστική προσέγγιση της βίωσης του Θείου. Οι δια Χριστόν σαλοί είναι οι πλέον
ασυμβίβαστοι άγιοι. Είναι οι άγιοι εκείνοι που τόλμησαν να κάνουν την
καθημερινότητά τους μια συνεχής μαρτυρία της Βασιλείας του Θεού. Έχοντας
οι ίδιοι το ήθος των κεκοιμημένων ενέπαιξαν τον διάβολο και τα έργα του
σκότους, κατάφεραν με την ζωή τους να κρατηθούν στην μακαρία ταπείνωση,
αλλά δεν έμειναν μέχρις εκεί. Κάνανε άλλο ένα βήμα, το βήμα του
εμπαιγμού του εγωισμού, της υπερηφανείας, της έπαρσης, της οίησης, της
φιλαυτίας. Κατάφεραν με την σαλότητά τους να βγάλουν στο φως την
επικίνδυνη κοσμική θρησκευτική τυπολατρία και αυτοπροβολή που υποβόσκει
μέσα στον εφησυχασμό και στην επανάπαυση της εκκλησιαστική κοινότητας. Μπορεί η ποιμαντική που ακολούθησαν να
ήταν ιδιόμορφή και πέρα από τα ποιμαντικά εκκλησιαστικά σχήματα όμως δεν
έπαψε να έχει ως σκοπό την πνευματική αφύπνιση του πληρώματος της
Εκκλησίας. Η ελευθερία του ήθους των δια Χριστόν
σαλών που ενσαρκώνεται μέσα στην ζωή τους αλλά και μέσα στην ποιμαντική
τους μέριμνα, αποτελεί ένα ακόμα μυστήριο του ανεπάντεχου βιώματος της
Χάρης του Παναγίου Πνεύματος. Ο άγιος δεν συγκινείτε από τα χαρίσματά
του. Επειδή είναι ο ίδιος αληθινός, είναι αλλοιωμένος, είναι
χαριτωμένος, τα σώζει με το να τα περιφρονεί, με το να δίδει χωρίς
ιδιοτέλεια και πάθος, προβάλλοντας πάντοτε τον Δωρεοδότη Κύριο και όχι
το εγώ του. Ο άγιος σαλός καταδικάζει τα είδωλα της
αγιότητας, τον εγωισμό και την σεμνοτυφία, και τα αντιμετωπίζει ως
δαιμονισμό. Διότι όταν λατρεύεις είδωλα ή το χειρότερο γίνεσαι
αυτοείδωλο, βασανίζεις και βασανίζεσαι. Ζεις μέσα στις ψυχρολουσίες του
φόβου και της ψευδαίσθησης, μέσα στην αβεβαιότητα της δήθεν βεβαιότητάς
σου. Γι’ αυτό και βλέπουμε τους τρελά ερωτευμένους αυτούς ανθρώπους να
τολμούν να σέρνονται μέσα στις ταπεινές σκιές της περιφρόνησης παρά να
στέκονται στο μέσο των ναών όπου υπάρχει ο κίνδυνος της έπαρσης και της
φιλαυτίας, τους βλέπουμε να μάχονται κατά της υποκρισίας και της
πνευματικής ρηχότητας των πιστών και να αναρριχώνται οι ίδιοι
συμπαρασύροντας ταυτόχρονα μαζί τους και τους πάσχοντες πνευματικά
ανθρώπους στα βάθη της μυστηριακής εκκλησιαστικής πνευματικότητας. Ο δια Χριστόν σαλός είναι το πνευματικό
ξυπνητήρι για όλους τους εφησυχάζοντες χριστιανούς οι οποίοι αρκούνται
στον στείρο εκκλησιασμό και στην επιφανειακή τήρηση κάποιων κανόνων. Ο δια Χριστόν σαλός ζει καθαρά μία
χαρισματική κατάσταση. Έχει φτάσει στο ατέλεστο τέλος της τελειότητος εν
Χριστώ και γι’ αυτό ζει ελεύθερος από κάθε υποκατάστατο ευτυχίας και
πληρότητος, περιθωριοποιημένος και μισούμενος από πολλούς, αγαπώντας
όμως τους πάντες. Ζει στον κόσμο, για τον κόσμο, έχοντας όμως πεθάνει για τον κόσμο. [1] Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, Περί Παρθενίας, ΒΕΠΕΣ 33, σ. 61. ΠΑΛΛΑΔΙΟΥ, Λαυσαϊκή Ιστορία, PG34, στ. 1106C- 1107C. Πρβλ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ (Μητροπ, Τρίκκης και Σταγών), Ανατολικός Ορθόδοξος Μοναχισμός κατά τα πατερικά κείμενα, ο.π., σσ. 509-510. [2] Η Εκκλησία αντιμετώπισε το πρόβλημα των ψευδοσαλών με τον Ξ΄ (60ο) κανόνα της εν Τρούλω Στ΄ Οικ. Συνόδου. Βλ. ΡΑΛΛΗ Γ. – ΠΟΤΛΗ Μ. «Σύνταγμα τῶν Θείων καὶ Ιερών κανόνων», ο.π., σσ. 440 – 442.PG 137, 716. [3] ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΒΛΑΧΟΥ, Παρακλητικά Α’, σελ. 333-334. [4] «Οἰ δὲ πολίται ἀστειευόμενοι ἔλεγον πρὸς ἀλλήλους: ἄγωμεν, πίωμεν ὅπου ὁ σαλὸς». Βλ. ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ, Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ διὰ Χριστόν σαλὸς , PG 93, στ. 1713.
απόσπασμα από την Πτυχιακή Εργασία «Οι δια Χριστόν Σαλοί ως ηθικά και ποιμαντικά πρότυπα» του αρχιμ. Παύλου Παπαδόπουλου η οποία υποβλήθηκε στην Α.Ε.Α.Θ. πηγή